ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
੧੬੭
ਸੇ ਨਹੀਂ ਬਿਸਰਤੀ ਭਾਈ ਜੋ ਵੁਹ ਸੁਖ ਛੋੜ ਹਮਾਰਾ ਕਹਾ ਨ ਮਾਨ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੀ ਮਾਯਾ ਤਜ ਯਹਾਂ ਰਹੋਗੇ ਤੋ ਇਸ ਮੇਂ ਤੁਮਾਰੀ ਕਿਯਾ ਬਡਾਈ ਹੋਗੀ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰੋਗੇ ਔ ਰਾਤ ਦਿਨ ਚਿੰਤਾ ਮੇਂ ਰਹੋਗੇ ਜਿਸੇ ਤੁਮਨੇ ਰਾਜ੍ਯ ਦੀਆ ਉਸੀ ਕੇ ਆਧੀਨ ਹੋਨਾ ਹੋਗਾ ਯਿਹ ਅਪਮਾਨ ਕੈਸੇ ਸਹਾ ਜਾਏਗਾ ਇਸ ਸੇ ਅਬ ਉੱਤਮ ਯਹੀ ਹੈ ਕਿ ਨੰਦ ਰਾਇ ਕੋ ਦੁਖ ਨ ਦੀਜੈ ਇਨ ਕੇ ਸਾਥ ਹੋ ਲੀਜੈ,
ਚੋ: ਬ੍ਰਿਜ ਬਨ ਨਦੀ ਬਿਹਾਰ ਬਿਚਾਰੋ॥ ਗਾਇਨ ਕੋ ਮਨ ਤੇ
ਤੇਨ ਬਿਸਾਰੋ॥ ਨਹੀਂ ਛਾਡਿ ਹੈਂ ਹਮ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਾ॥ ਚਲਿ
ਹਾਂ ਸਬੈਂ ਤਿਹਾਰੇ ਸਾਥਾ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਬਾਤੇ ਕਹਿ ਦਸ ਬੀਸ ਏਕ ਸਖਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੇ ਸਾਥ ਰਹੇ ਔ ਉਨੋਂ ਨੇ ਨੰਦਰਾਇ ਸੇ ਬੁਝਾ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਆਪ ਸਬ ਕੋ ਲੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਗੇ ਬਚੀਏ ਪੀਛੇ ਸੇ ਹਮ ਭੀ ਇਨੇਂ ਸਾਥ ਲੀਏ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹੂਏ।
ਸੋਰਠਾ ਆਕੁਲ ਸਬੈ ਅਹੀਰ, ਮਾਨਹੁ ਪੱਨਗ ਕੇ ਡਸੇ
ਹਰਿ ਮੁਖ ਲਖਤ ਅਧੀਰ,ਠਾਢੇ ਕਾਢੇ ਚਿੱਤ੍ਰ ਸੇ
ਉਸ ਸਮਯ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਨੰਦਰਾਇ ਕੋ ਅਤਿ ਦੁਖਿਤ ਦੇਖ ਸਮਝਾਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਪਿਤਾ ਤੁਮ ਇਤਨਾ ਦੁਖ ਕਯੋਂ ਪਾਤੇ ਹੋ ਥੋੜੇ ਇਕ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਯਹਾਂ ਕਾ ਕਾਜ ਕਰ ਹਮ ਭੀ ਆਤੇ ਹੈਂ ਆਪ ਕੋ
