ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
੧੬੬
ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਔ ਆਪ ਕਈ ਏਕ ਸਖਾਓਂ ਸਮੇਤ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਮਥੁਰਾ ਮੇਂ ਰਹੇ ਉਸ ਕਾਲ ਨੰਦ ਸਹਿਤ ਗੋਪ ਗ੍ਵਾਲ ਚਲੇ॥
ਚੋ: ਚਲੇ ਸਕਲ ਮਗ ਸੋਚ ਭਾਰੀ॥ ਹਾਰੇ ਸਰਬਸ
ਮਨਹੁ ਜੁਆਰੀ॥ ਕਾਹੂ ਬਿਧਿ ਕਾਹੂ ਸੁਧਿ ਨਾਹੀਂ॥ ਲਟ
ਪਟ ਚਰਨ ਪਰਤ ਮਗ ਮਾਹੀਂ॥ ਜਾਤ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ
ਦੇਖਤ ਮਧ ਬਨ ਬਿਰਹਬਿਥਾਬਾਢੀਬ੍ਯਾਕੁਲਤਨ॥
ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਜੋਂ ਤੋਂ ਕਰ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਪਹੁੰਚੇ ਇਨਕਾ ਆਨਾ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਯਸੋਧਾ ਰਾਨੀ ਅਤਿ ਅਕੁਲਾਇ ਕਰ ਦੌੜੀ ਆਈ ਔ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਨ ਦੇਖਾ ਮਹਾਂ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਨੰਦ ਜੀ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ॥
ਚੌ: ਅਹੋ ਕੰਤ ਸੁਤ ਕਹਾਂ ਗਵਾਏ॥ ਪਟ ਆਭੂਖਣ ਲੀਨੇ
ਆਏ॥ ਕੰਚਨ ਫੇਂਕ ਕਾਂਚ ਘਰ ਰਾਖਿਯੋ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ
ਛੋੜ ਮੂਢ ਬਿਖ ਚਾਖਿਯੋ॥ ਪਾਰਸ ਪਾਇ ਅੰਧ ਜ੍ਯੋਂ
ਡਾਰੇ॥ ਫਿਰ ਗੁਣ ਸੁਨੇ ਕਪਾਰਹਿ ਮਾਰੇ॥
ਐਸੇ ਤੁਮ ਨੇ ਭੀ ਪੁੱਤ੍ਰ ਗਵਾਏ ਔ ਬਸਨ ਆਭੂਖਣ ਉਸ ਪਲਟੇ ਲੇ ਆਏ ਅਬ ਉਨ ਬਿਨ ਧਨ ਕਯਾ ਕਰੋਗੇ ਹੇ ਮੂਰਖ ਕੰਤ ਜਿਨ ਕੇ ਪਲਕ ਓਟ ਭਏ ਛਾਤੀ ਫਟੇ, ਕਹੋ ਉਨ ਬਿਨ ਦਿਨ ਕੈਸੇ ਕਟੇ, ਜਬ ਉਨੋਂ ਨੇ ਤੁਮ ਸੇ ਬਿਛੜਨੇ ਕੋ ਕਹਾ ਤਬ ਤੁਮਾਰਾ ਹੀਯਾ ਕੈਸੇ ਰਹਾ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸਨ ਨੰਦ ਜੀ ਨੇ ਬੜਾ ਦੁੱਖ ਪਾਯਾ ਔ ਨੀਚਾ ਸਿਰ ਕਰ ਯਿਹ ਬਚਨ ਸੁਨਾਯਾ ਕਿ ਸਚ ਹੈ ਯੇਹ ਬਸਤ੍ਰ ਅਲੰਕਾਰ ਸ੍ਰੀ
