ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
੧੭੧
ਫਲ ਪਾਇ ਸੁਖ ਮਾਨੇ ਆਗੇ ਵਸੁਦੇਵ ਦੇਵਕੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਪਰਾਏ ਯਹਾਂ ਰਹੇ ਹੈਂ ਇਨੋਂ ਨੇ ਉਨਕੇ ਸਾਥ ਆਯਾ ਪੀਯਾ ਹੈ ਔ ਅਪਨੀ ਜ਼ਾਤਿ ਕਾ ਬ੍ਯਵਹਾਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਇਸੀ ਸੇ ਅਬ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰੋਹਿਤ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕਰ ਪੂਛੈਂ ਜੋ ਵਹ ਕਹੈ ਸੋ ਕਰੈਂ ਦੇਵਕੀ ਬੋਲੀ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ॥
ਤਬ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਅਪਨੇ ਕੁਲ ਪੂਜ੍ਯ ਗਰਗ ਮੁਨਿ ਜੀ ਕੋ ਬੁਲਾ ਭੇਜਾ ਵੇ ਆਏ, ਉਨਸੇ ਇਨੋਂ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਹਮੇਂ ਕ੍ਯਾ ਕਰਨਾ ਉਚਿਤ ਹੈ ਸੋ ਦਯਾ ਕਰ ਕਹੀਏ ਗਰਗ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਪਹਿਲੇ ਸਬ ਜ਼ਾਤਿ ਭਾਈਓਂ ਕੋ ਨੌਤ ਬਲਾਈਏ ਪੀਛੇ ਜ਼ਾਤ ਕਰਮ ਕਰ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਜਨੇਊ ਦੀਜੈ ॥
ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਪਰੋਹਿਤ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਨੌਤਾ ਭੇਜ ਸਬ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਨੌਤ ਬਲਾਯਾ ਵੇ ਆਏ ਤਿਨੇ ਅਤਿ ਆਦਰ ਮਾਨ ਕਰ ਬਿਠਾਯਾ॥
ਉਸ ਕਾਲ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਬਿਧਿ ਸੇ ਜ਼ਾਤ ਕਰਮ ਕਰ ਜਨਮ ਪੱਤ੍ਰੀ ਲਿਖਵਾਇ ਦਸ ਸਹੱਸ੍ਰ ਗਉੂ ਸੋਨੇ ਕੇ ਸੀਂਗ ਤਾਂਬੇ ਕੀ ਪੀਠ ਰੁੱਪੇ ਕੇ ਖੁਰ ਸਮੇਤ ਪਾਟਾਂਬਰ ਉਢਾਇ ਤੋਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਕੋ ਦੀਂ ਜੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਜਨਮ ਕੇ ਸਮਯ ਸੰਕਲਪੀ ਥੀਂ ਪੀਛੇ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰਵਾਇ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਸਬ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤ ਕਰ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਾ ਯੱਗ੍ਯੋਪਵੀਤ ਕੀਆ ਔਰ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈਯੋਂ ਕੋ ਕੁਛ ਬਿੱਦ੍ਯਾ ਪੜ੍ਹਨੇ ਕੋ ਭੇਜਦੀਆ
