ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
੧੭੩
ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਯੇਹ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੋ ਦੋਨੋਂ ਬਾਲਕ ਹੈਂ ਸੋ ਆਦਿਪੁਰਖ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਹੈਂ ਭਗਤੋਂ ਕੇ ਹੇਤ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਭੁਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਨੇ ਕੋ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਆਏ ਹੈਂ ਮੇਨੇ ਇਨ ਕੀ ਲੀਲ੍ਹਾ ਦੇਖ ਯਿਹ ਭੇਦ ਜਾਨਾ ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਪੜ੍ਹ ਪੜ੍ਹ ਫਿਰ ਫਿਰ ਜਨਮ ਲੇਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਭੀ ਬਿੱਧ੍ਯਾ ਰੂਪੀ ਸਾਗਰ ਕੀ ਥਾਹ ਨਹੀਂ ਪਾਤੇ ਔ ਦੇਖੋ ਇਸ ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ ਜੇ ਥੋੜੇ ਹੀ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਜੈਸੇ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਕੇ ਪਾਰ ਹੋ ਗਏ ਵੇ ਜੋ ਕੀਆ ਚਾਹੇਂ ਸੋ ਪਲ ਭਰ ਮੇਂ ਕਰ ਸਕਤੇ ਹੈਂ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫਿਰ ਬੋਲੇ॥
ਚੋ: ਇਨ ਪੈ ਕਹਾਂ ਮਾਂਗੀਏ ਨਾਰਿ॥ ਸੁਨਕੈ ਸੁੰਦਰ ਕਰੈ
ਬਿਚਾਰ॥ ਮ੍ਰਿਤਕ ਪੁੱਤ੍ਰ ਮਾਂਗੋ ਤੁਮ ਜਾਇ॥ ਜੋ ਹਰਿ
ਹੈਂ ਤੋ ਦੇਹੈਂ ਲੜਾਇ॥
ਐਸੇ ਘਰ ਮੇਂ ਸੇ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਸਾਂਦੀਪਨ ਰਿਖਿ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਹਿਤ ਬਾਹਰ ਆਇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਕਰ ਜੋੜ ਦੀਨਤਾ ਕਰ ਬੋਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਰੇ ਏਕ ਪੁੱਤ੍ਰ ਥਾ ਤਿਸੇ ਸਾਥ ਲੇ ਮੈਂ ਕਟੰਬ ਸਮੇਤ ਏਕ ਪਰਬ ਮੇਂ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਨ੍ਹਾਨੇ ਗਿਆ ਥਾਂ ਜੋ ਵਹਾਂ ਪਹੁੰਚ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕਰ ਸਭ ਸਮੇਤ ਤੀਰ ਮੇਂ ਨ੍ਹਾਨੇ ਲਗਾ ਤੋ ਏਕ ਸਾਗਰ ਕੀ ਬੜੀ ਲਹਿਰ ਆਈ ਉਸ ਮੇਂ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਬਹਿਗਿਆ ਸੋ ਫਿਰ ਨਾ ਨਿਕਲਾ ਕਿਸੀ ਮਗਰਮੱਛ ਨੇ ਨਿਗਲ ਲੀਆ ਉਸ ਕਾ ਦੁਖ ਮੁਝੇ ਬੜਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪ ਗੁਰੁ ਦੇਖਿਣਾ ਦੀਆ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ ਤੋ ਵੁਹੀ ਸੁਤ ਲਾਇ ਜੀਜੈ ਔ ਹਮਾਰੇ ਮਨ ਕਾ ਦੁਖ ਦੂਰ ਕੀਜੈ॥
