ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
੧੭੫
ਭੀਤਰ ਪੈਠ ਦੇਖੀਏ॥
ਚੌ: ਯੋਂ ਸੁਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਧਸੇ ਮਨਲਾਇ॥ ਮਾਂਝ ਸਮੁੰਦਰ ਪਹੁੰਚੇ
ਜਾਇ॥ ਦੇਖਤ ਹੀ ਸੰਖਾਸੁਰ ਮਾਰਿਯੋ॥ ਪੇਟ ਫਾੜ ਕੇ
ਬਾਹਰ ਡਾਰਿਯੋ॥ ਤਾ ਮੇਂ ਗੁਰ ਕੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਨ ਪਾਯੋ॥ ਪਛ-
ਤਾਨੇ ਬਲਭੱਦ੍ਰ ਸੁਨਾਯੋ॥
ਕਿ ਭੱਯਾ ਹਮਨੇ ਇਸੇ ਬਿਨ ਕਾਜ ਮਾਰਾ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਅਬ ਆਪ ਇਸੇ ਧਾਰਣ ਕੀਜੈ ਸਿਹ ਸੁਨ ਹਰਿ ਨੇ ਉਸ ਸੰਖ ਕੋ ਆਪਨਾ ਆਯੁਧ ਕੀਆ ਆਗੇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲੇ ਚਲੇ ਯਮ ਕੀ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚੇ ਉਸਕਾ ਨਾਮ ਸਯ੍ਯਮਨੀ ਔ ਧਰਮਰਾਜ ਜਹਾਂ ਕਾ ਰਾਜਾ ਹੈ॥
ਇਨੇਂ ਦੇਖ ਧਰਮਰਾਜ ਆਗੇ ਆਇ ਅਤਿ ਆਵ ਭਗਤ ਕਰ ਲੇ ਗਿਆ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪਰ ਬੈਠਾਇ ਪਾਂਵ ਧੋਇ ਚਰਣਾ-ਮ੍ਰਿਤ ਲੇ ਬੋਲਾ ਧੰਨ੍ਯ ਯਿਹ ਪੁਰੀ ਠੌਰ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਆ ਔ ਕ੍ਰਿਤਾਰਥ ਕੀਆ ਅਬ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀਜੈ ਸੋ ਸੇਵਕ ਪੂਰੀ ਕਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਕਹਾ ਹਮਾਰੇ ਗੁਰ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੋ ਲਾ ਦੇ॥
ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਹਰਿਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਧਰਮ ਰਾਜ ਝਟ ਜਾਕਰ ਬਾਲਕ ਕੋ ਲੇ ਆਯਾ ਔ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਥ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਮੈਂਨੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਯਿੁੁਹ ਬਾਤ ਜਾਨੀ ਥੀ ਕਿ ਆਪ ਗੁਰੁ ਸੁਤ ਲੇਨੇ ਆਵੇਂਗੇ ਇਸ ਸੇ ਮੈਂਨੇ ਯੋਂ ਹੀ ਕਰ ਰੱਖਾ ਇਸ ਬਾਲਕ ਕੋ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਦੀਆ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹਿ ਧਰਮਰਾਜ ਨੇ ਬਾਲਕ ਹਰਿ ਕੋ
