੧੭੬
ਧ੍ਯਾਇ ੪੨
ਦੀਆ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਲੇ ਲੀਆ ਔ ਤੁਰੰਤ ਉਸੇ ਰਥ ਪਰ ਬਿਠਾਇ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲੇ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਬੇਰ ਮੇਂ ਲਾ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸੋਹੀਂ ਖੜਾ ਕੀਆ ਔ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈਓਂ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਕਹਾ ਗੁਰਦੇਵ ਅਬ ਕਿਆ ਆਗ੍ਯਾ ਹੋਤੀ ਹੈ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਔ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੋ ਦੇਖ ਸਾਂਦੀਪਨ ਰਿਖਿ ਨੇ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਕੋ ਬਹੁਤ ਸੀ ਅਸੀਸ ਦੇ ਕਰ ਕਹਾ॥
ਚੌ: ਅਬ ਹੌਂ ਮਾਗੌਂ ਕਹਾ ਮੁਰਾਰੀ॥ ਦੀਨੋ ਮੁਹਿ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸੁਖ
ਭਾਰੀ॥ ਅਤਿ ਯਸ਼ ਤੁਮ ਸੋਂ ਸਿੱਖਯ ਹਮਾਰੋ॥ ਕੁਸ਼ਲ
ਖੇਮ ਅਬ ਘਰਹਿ ਪਧਾਰੋ॥
ਜਬ ਐਸੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀ ਤਬ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਬਿਦਾ ਹੋ ਵੰਡਵਤ ਕਰ ਰਥ ਪਰ ਬੈਠ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲੇ ਚਲੇ ਮਥੁਰਾਪੁਰੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਆਏ ਉਨ ਕਾ ਆਨਾ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਸਮੇਤ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸ਼੍ਰੀ ਕਿਆ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕਿਆ ਪੁਰਖ ਸਬ ਉਨ ਧਾਏ ਔ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਇ ਭੇਂਟ ਕਰ ਅਤਿ ਸੁਖ ਪਾਇ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਪਾਟਾਂਬਰ ਕੇ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲਤੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਨਗਰ ਮੇਂ ਲੇ ਗਏ ਉਸ ਕਾਲ ਘਰ ਘਰ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਹੋਨੇ ਲਗੇ ਔ ਬਧਾਈ ਬਜਾਨੇ॥
ਇਤਿ ਸੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਰੇ ਸੰਖਾਸੁਰ ਬਧ:
ਖਟ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੪੬
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰੀਥਵੀਨਾਥ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ
