ਧ੍ਯਾਇ ੪੭
੧੭੭
ਨੇ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਕੀ ਸੁਰਤਿ ਕਰੀ ਜੋ ਮੈਂ ਸਬ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਤੁਮ ਚਿਤ ਦੇ ਸੁਨੋ ਕਿ ਏਕ ਦਿਨ ਹਰਿ ਨੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਸਬ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਬਾਸ਼ੀ ਹਮਾਰੀ ਸੁਰਤਿ ਕਰ ਅਤਿ ਦੁਖ ਪਾਤੇ ਹੋਂਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਹਮਨੇ ਉਨ ਸੇ ਅਵਧਿ ਕੀ ਥੀ ਸੋ ਬੀਤ ਗਈ ਇਸ ਸੇ ਅਬ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੀ ਕੋ ਵਹਾਂ ਭੇਜ ਦੀਜੈ ਸੋ ਜਾ ਕਰ ਉਨ ਕਾ ਸਮਾਧਾਨ ਕਰ ਆਵੇ॥
ਯੋਂ ਭਾਈ ਜੇ ਮਤਾ ਕਰ ਹਰਿ ਨੇ ਊਧਵ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਹੋ ਊਧਵ ਏਕ ਤੋ ਤੁਮ ਹਮਾਰੇ ਬੜੇ ਸੁਖਾ ਹੋ ਦੂਜੇ ਅਤਿ ਚਤੁਰ ਗ੍ਯਨਵਾਨ ਔ ਧੀਰ ਇਸ ਲੀਏ ਹਮ ਤੁਮੇਂ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਭੇਜਾ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਤੁਮ ਜਾ ਕਰ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਕੋ ਗ੍ਯਾਨ ਦੇ ਉਨਕਾ ਸਮਾਧਾਨ ਕਰ ਆਓ ਔ ਮਾਤਾ ਰੋਹਿਣੀ ਕੋ ਲੇ ਆਓ ਊਧਵ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਜੋ ਆਗ੍ਯਾ॥
ਫਿਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਪ੍ਰਥਮ ਨੰਦ ਮਹਿਰ ਔ ਯਸ਼ੋਧਾ ਜੀ ਕੋ ਗ੍ਯਾਨ ਉਪਜਾਇ ਉਨ ਕੇ ਮਨ ਕਾ ਮੋਹ ਮਿਟਾਇ ਐਸੇ ਸਮਝਾਇ ਕਰ ਕਹੀਯੋ ਜੋ ਵੇ ਮੁਝੇ ਨਿਕਟ ਜਾਨ ਦੁਖ ਤਜੇਂ ਪੁੱਤ੍ਰ ਭਾਵ ਛੋੜ ਈਸ਼੍ਵਰ ਮਾਨ ਭਜੇਂ ਪੀਛੇ ਉਨਗੋਪੀਯੋਂ ਸੋ ਕਹੀਯੋ ਜਿਨੋਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕਾਜ, ਛੋੜੀ ਹੈ ਲੋਕ ਬੇਦ ਕੀ ਲਾਜ, ਰਾਤ ਦਿਨ ਲੀਲ੍ਹਾ ਯਸ਼ ਗਾਤੀ ਹੈਂ ਜੋ ਅਵਧ ਕੀ ਆਸ ਕੀਏ ਪ੍ਰਾਣ ਮੁੱਠੀ ਮੇਂ ਲੀਏ ਹੈਂ ਕਿ ਤੁਮ ਕੰਤ ਭਾਵ ਛੋੜ ਹਰਿ ਕੋ ਭਗਦਾਨ ਜਾਨ ਭਜੋ ਔ ਬਿਰਹ ਦੁਖ ਤਜੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਊਧਵ ਕੋ ਕਹਿ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈਯੋਂ ਨੇ ਮਿਲ
