੧੮੦
ਧ੍ਯਾਇ ੪੭
ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨਾਥ ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪੂਛਤੇ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੀ ਪੂਰਬ ਲੀਲ੍ਹਾ ਗਾਤੇ ਗਾਤੇ ਨੰਦਰਾਇ ਜੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਭੀਜ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਨ ਕਾਧ੍ਯਾਨ ਧਰ ਅਬਾਕ੍ਯ ਹੂਏ॥
ਚੌ: ਮਹਾਂ ਬਲੀ ਕੰਸਾਦਿਕ ਮਾਰੇ॥ ਅਬ ਹਮ ਕਾਹੇਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਿਸਾਰੇ
ਕਿ ਇਸ ਬੀਚ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਸੁਧਿ ਬੁਧਿ ਦੇਹ ਕੀ ਬਿਸਾਰੇ ਮਨ ਮਾਰੇ ਰੋਤੀ ਯਸੋਧਾ ਰਾਨੀ ਊਧਵ ਜੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਆਇ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੀ ਕੁਸ਼ਲ ਪੂਛ ਬੋਲੀ ਕਹੋ ਊਧਵ ਜੀ ਹਰਿ ਹਮ ਬਿਨ ਵਹਾਂ ਕੈਸੇ ਇਤਨੇ ਦਿਨ ਹੈ ਔ ਕਿਆ ਸੰਦੇਸਾ ਭੇਜਾ ਹੈ ਕਬ ਆਇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇਂਗੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਊਧਵ ਜੀ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਜੀ ਕੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਕੀ ਪਾਤੀ ਬਾਚ ਸੁਨਾਇ ਪੀਛੇ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਜਿਨਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਜਨਮ ਲੀਆ ਔ ਬਾਲ ਲੀਲਾ . ਕਰ ਸੁਖ ਦੀਆ ਤਿਨ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਕੌਨ ਕਹਿ ਸਕੇ ਭੁਖ ਬੜੇ ਭਾਗਵਾਨ ਹੋ ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਸ਼ਿਵ, ਬਿਰੰਚ ਕੇ ਕਰਤਾ ਨ ਜਿਨਕੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨ ਭਾਈ ਨ ਬੰਧੂ ਤਿਸੇ ਤੁਮ ਆਪਨਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਜਾਨ ਮਾਨਤੇ ਹੋ ਔ ਸਦਾ ਉਸੀਕੇ ਧ੍ਯਾਨ ਮੇਂ ਮਨ ਲਗਾਏ ਰਹਿਤੇ ਹੋ ਵੁਹ ਤੁਮ ਸੇ ਕਬ ਦੂਰ ਰਹਿ ਸਕਤਾ ਹੈ ਕਹਾ ਹੈ॥
ਚੌ: ਸਦਾ ਸਮੀਪ ਪ੍ਰੇਮ ਬਸ ਹਰੀ॥ ਜਿਨ ਕੇ ਹੇਤੁ ਦੇਹ ਜਿਨ
ਧਰੀ॥ ਜਾਕੇ ਬੈਰੀ ਮਿੱਤ੍ਰ ਨ ਕੋਈ॥ ਚ ਨੀਚ ਕੋਊ
