ਧ੍ਯਾਇ ੪੭
੧੮੧
ਕਿਨ ਹੋਈ॥ ਸੋਈ ਭਗਤਿ ਭਜਨ ਮਨ ਧਰੇ॥ ਸੋਈ
ਹਰਿ ਸੋਂ ਮਿਲ ਅਨਸਰੇ ॥
ਜੈਸੇ ਭ੍ਰਿੰਗੀ ਕੀਟ ਕੋ ਲੇ ਜਾਤਾ ਹੈ ਔ ਅਪਨਾ ਰੂਪ ਬਨਾਇ ਦੇਤਾ ਹੈ ਔ ਜੈਸੇ ਕਮਲ ਕੇ ਫੂਲ ਮੇਂ ਭੌਰਾ ਮੁੰਦ ਜਾਤਾ ਹੈ ਭੌਰੀ ਰਾਤ ਭਰ ਉਸਕੇ ਉੂਪਰ ਗੂੰਜਤੀ ਰਹਿਤੀ ਹੈ ਉਸੇ ਛੋੜ ਔਰ ਕਹੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਤੈਸੇ ਹੀ ਜੋ ਹਰਿ ਸੇ ਹਿਤ ਕਰਤਾ ਹੈ ਸੋ ਉਨ ਕਾ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰਤਾ ਹੈ ਤਿਸੇ ਭੀ ਆਪ ਲਾ ਬਨਾ ਲੇਤੇ ਹੈਂ ਔ ਸਦਾ ਉਸ ਕੇ ਪਾਸ ਹੀ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ॥
ਯੋਂ ਕਹਿ ਫਿਰ ਉੂਧਵ ਬੋਲੇ ਕਿ ਅਬ ਤੁਮ ਹਰਿ ਕੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਰ ਮਤ ਜਾਨੋ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕਰ ਮਾਨੋ ਵੇ ਅੰਤ੍ਰਯਾਮੀ ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਮਾਰਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰੇਂਗੇ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਨ ਕਰੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਕਹਿਤੇ ਕਹਿਤੇ ਔ ਸੁਨਤੇ ਸੁਨਤੇ ਜਬ ਸਬ ਰਾਤ ਬਿਤੀਤ ਭਈ ਐ ਚਾਰ ਘੜੀ ਪਿਛਲੀ ਰਹੀ ਤਬ ਨੰਦਰਾਇ ਜੀ ਲੇ ਉੂਧਵ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਅਬ ਦਧਿ ਮਥਨੇ ਕੀ ਬਿਰਿਯਾਂ ਹੂਈ ਜੋ ਆਪ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਹੋ ਤੋ ਯਮੁਨਾ ਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਆਉੂਂ ਨੰਦ ਮਹਿਰ ਬੋਲੇ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਤੋ ਵਹਾਂ ਬੈਠੇ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰਤੇ ਰਹੇ ਐ ਉੂਧਵ ਜੀ ਉਠ ਝਟ ਰਥ ਮੇਂ ਬੈਠ ਯਮੁਨਾ ਤੀਰ ਪਰ ਗਏ ਪਹਿਲੇ ਬਸਤ੍ਰ ਉਤਾਰ ਦੇਹ ਸ਼ੁੱਧ ਕਰੀ ਪਿਛੇ ਨੀਰ ਕੇ ਨਿਕਟ ਜਾਇ ਰਜ ਸਿਰ ਚਢਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ
