੧੮੨
ਧ੍ਯਾਇ ੪੭
ਕਾਲਿੰਦ੍ਰੀ ਕੀ ਅਤਿ ਉਸਤੁਤਿ ਗਾਇ ਆਚਮਨ ਕਰ ਜਲ ਮੇਂ ਪੈਠੇ ਔ ਨ੍ਹਾਇ ਆਇ ਸੰਧ੍ਯਾ ਪੂਜਾ ਤਰਪਣ ਸੇ ਨਿਸਚਿੰਤ ਹੋ ਲਗੇ ਜਪ ਕਰਨੇ ਉਸੀ ਸਮਯ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀਯਾਂ ਭੀ ਉਨੀਂ ਔ ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਘਰ ਝਾੜ ਬੁਹਾਰ ਲੀਪ ਪੋਤ ਧੂਪ ਦੀਪ ਕਰ ਲਗੀਂ ਦਧਿ ਮਥਨੇ॥
ਚੌ: ਦਧਿ ਕੋ ਮੇਘ ਸੋ ਗਾਜੈ॥ ਗਾਵੈਂ ਨੂਪੁਰ ਕੀ ਧੁਨਿ ਬਾਜੈ
ਦੋਹਰਾ ਦਧਿ ਮਥਿ ਕੇ ਮਾਖਨ ਲੀਓ, ਕੀਓ ਗੇਹ ਕੋ ਕਾਮ
ਤਦ ਸਬ ਮਿਲਿ ਪਾਨੀ ਚਲੀ, ਸੁੰਦਰ ਬ੍ਰਿਜਕੀਬਾਮ
ਮਹਾਰਾਜ ਵੇ ਗੋਪੀਯਾਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਬਿਯੋਗ ਮਦਮਾਤੀਯਾਂ ਉਨ ਕਾ ਹੀ ਯਸ਼ ਗਾਤੀਯਾਂ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਝੁੰਡ ਲੀਏ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕਾ ਧ੍ਯਾਨ ਕੀਏ ਬਾਟ ਮੇਂ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਲੀਲ੍ਹਾ ਗਾਨੇ ਲਗੀਂ॥
ਚੌ: ਏਕਕਹੈਮੋਹਿਮਿਲੇਕਨ੍ਹਾਈ॥ ਏਕਕਹੈਵੇਭਜੇਲੁਕਾਈ
॥ਪਾਛੇ ਤੇ ਪਕਰੀ ਮੋ ਬਾਂਹ॥ ਵੇ ਨਾਢੇ ਹਰਿ ਬਰਕੀ ਛਾਂਹ
॥ਕਹਿਤ ਏਕ ਗਉੂ ਦੋਹਤ ਦੇਖੇ॥ ਬੋਲੀ ਏਕ ਭੋਰ ਹੀ
ਪੇਖੇ॥ਏਕ ਕਹੈ ਵੇ ਧੇਨੁ ਚਰਾਵੈਂ॥ ਸੁਨੋ ਕਾਨ ਦੇ ਬੇਣੁ
ਬਜਾਵੈਂ॥ ਯਾ ਮਾਰਗ ਹਮ ਜਾਂਇ ਨ ਆਈ॥ ਦਾਨ
ਮਾਂਗਿ ਹੈਂ ਕੁਵਰ ਕਨ੍ਹਾਈ
॥ ਗਾਗਰ ਫੋਰ ਗਾਂਠਿ ਕੋ
ਧਰਿ ਹੈਂ॥ ਨੈਕੁ ਚਿਤੈ ਕੇ ਚਿੱਤ ਚੋਰ ਹੈਂ॥ ਹੈਂ ਕਹੂੰ ਦੂਰ
ਦੌਰਿ ਆਇ ਹੈਂ॥ ਤਬ ਹਮ ਕਹਾਂ ਜਾਨ ਪਾਇ ਹੈਂ
॥ ਐਸੇ ਕਹਿਤ ਚਲੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰੀ॥ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਿਯੋਗ
ਬਿਕਲ ਤਨ ਭਾਰੀ॥
