ਧ੍ਯਾਇ ੫੧
੨੦੫
ਮਿਲ ਗਏ ਉਨੇਂ ਆਖੇ ਤੋ ਸਬ ਨੇ ਦੇਖਾ ਔਰ ਜਾਤੇ ਕਿਸੀ ਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਕਿਧਰ ਗਏ ਐਸੇ ਅਸੁਰੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਭਕਤਿ ਹਿਤਕਾਰੀ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਆਇ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਕੇ ਪੁੰਨ੍ਯ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਅਸੁਰ ਦਲ ਸਾਰਾ ਭਗਾਯਾ ਅਬ ਨਿਰਭਯ ਰਾਜ੍ਯ ਕੀਜੈ ਔ ਪ੍ਰਜਾ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਇਨ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਨੇ ਅਤਿਆਨੰਦ ਮਾਨ ਬੜੀ ਬਧਾਈ ਕੀ ਔ ਧਰਮ ਰਾਜ੍ਯ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਇਸਮੇਂ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਪੀਛੇ ਫਿਰ ਜਰਾਸੰਧ ਉਤਨੀ ਹੀ ਸੈਨਾਲੇ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਪੁਨ ਤ੍ਯੋਂ ਹੀ ਮਾਰ ਭਗਾਯਾ ਐਸੇ ਤੇਈਸ ਤੇਈਸ ਅਖੂਹਣੀ ਲੇ ਸੱਤ੍ਰਹ ਬੇਰ ਦਾ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਔ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਹਟਾਯਾ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬੀਚ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਜੀ ਕੇ ਜੋ ਕੁਛ ਜੀ ਮੇਂ ਆਈ ਤੋ ਯਕਾ-ਯਕੀ ਉਠ ਕਰ ਕਾਲਯਮਨ ਵਹਾਂ ਗਏ ਇਨੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਵੁਹ ਸਭਾ ਸਮੇਤ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਔ ਉਸ ਨੇ ਵੰਡਵਤ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਪੂਛਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਕਾ ਆਨਾ ਯਹਾਂ ਕੈਸੇ ਭਯਾ॥
ਚੌ: ਸੁਨਿਕੈ ਨਾਰਦ ਕਹੈ ਬਿਚਾਰਿ॥ ਮਥੁਰਾ ਮੇਂ ਬਲਭੱਦ੍ਰ
ਮੁਰਾਰਿ॥ ਤੋ ਬਿਨ ਤਿਨੇਂ ਹਤੇ ਨਹੀਂ ਕੋਈ॥ ਜਰਾਸੰਧ
ਸੋ ਕਛੁ ਨਹਿ ਹੋਈ॥ ਤੁ ਹੈ ਅਸੁਰ ਸੂਰ ਅਤਿ ਬਲੀ॥
