੨੦੬
ਧ੍ਯਾਇ ੫੧
ਬਾਲਕ ਹਰਿ ਬਲਦਾਊ ਹਲੀ॥
ਯੋਂ ਕਹਿ ਫਿਰ ਨਾਰਦ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਜਿਸੇ ਤੂੰ ਮੇਘ ਬਰਣ, ਕਮਲਨਯਨ, ਅਤਿ ਸੁੰਦਰਬਦਨ, ਪੀਤਾਂਬਰਪਹਿਰੇ, ਪੀਤਪਟ ਓਢੇ ਦੇਖੇ, ਤਿਸ ਕਾ ਤੂੰ ਪੀਛਾ ਬਿਨ ਮਾਰੇ ਮਤ ਛੋਡੀਯੋ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਤੋਂ ਚਲੇ ਗਏ ਔਰ ਕਾਲਮਨ ਅਪਨਾ ਦਲ ਜੋੜਨੇ ਲਗਾ ਉਸਮੇਂ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਬੀਚ ਉਸਨੇ ਤੀਨ ਕਰੋੜ ਮਹਾਂ ਮਲੇਛ ਅਤਿ ਭਯਾਵਨੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਏ ਐਸੇ ਕਿ ਜਿਨ ਕੇ ਮੋਟੇ ਭੁਜਗਲੇ, ਬੜੇ ਦਾਂਤ, ਮੈਲੇ ਭੇਸ, ਭੂਰੇ ਕੇਸ, ਨਯਨ ਲਾਲ, ਘੂੰਘਚੀ ਸੇ ਤਿਨੇਂ ਸਾਥ ਲੇ ਡੰਕਾ ਦੇ ਮਥੁਰਾਪੁਰੀ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਔਰ ਉਸੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਜੇ ਘੇਰ ਲੀਆ ਉਸ ਕਾਲ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਕਾ ਬ੍ਯਵਹਾਰ ਦੇਖ ਅਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਬਿਚਾਰਾ ਕਿ ਅਬ ਯਹਾਂ ਰਹਿਨਾ ਭਲਾ ਨਹੀਂ ਕ੍ਯੋਂ ਕਿ ਆਜ ਯਿਹ ਚੜ ਆਯਾ ਹੈ ਔਰ ਕਲਕੋ ਜਰਾਸੰਧ ਭੀ ਚੜ੍ਹ ਆਵੇ ਤੋ ਪ੍ਰਜਾ ਦੁਖ ਪਾਵੇਗੀ ਇਸ ਸੇ ਉੱਤਮ ਯਹੀ ਹੈ ਕਿ ਯਹਾਂ ਨ ਰਹੀਏ ਸਬ ਸਮੇਤ ਅੰਤ ਜਾਇ ਬਸੀਏ ਮਹਾਰਾਜ ਹਰਿ ਨੇ ਯੋਂ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਬਿੱਸ੍ਵਕਰਮਾ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਅਭੀ ਜਾਕੇ ਸਮੁੰਦ ਕੇ ਬੀਚ ਏਕ ਨਗਰ ਬਨਾਓ ਐਸਾ ਜਿਸ ਮੇਂ ਸਬ ਯਦੁ ਬੰਸੀ ਸੁਖ ਸੇ ਰਹੈਂ ਪਰ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨੈਂ ਕਿ ਯੇਹ ਹਮਾਰੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਔਰ ਪਲ ਭਰ ਮੇਂ ਸਬ ਕੋ ਵਹਾਂ ਲੇ ਪਹੁੰਚਾਓ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਜਾ ਬਿੱਸ੍ਵਕਰਮਾ ਨੇ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਕੇ ਬੀਚ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਕੇ ਊਪਰ ਬਾਰਹ ਯੋਜਨ ਕਾ ਨਗਰ ਜੈਸਾ ਸ੍ਰੀ
