ਧ੍ਯਾਇ ੫੨
੨੦੯
ਕਰ ਸੋ ਰਹਾ ਹੈ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਬਿਚਾਰ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਸੋਤੇ ਹੂਏ ਕੋ ਏਕ ਲਾਤ ਮਾਰ ਕਾਲਯ ਮਨ ਬੋਲਾ ਅਰੇ ਕਪਟੀ ਕ੍ਯਾ ਮਿਸ ਕਰ ਸਾਧ ਕੀ ਭਾਂਤ ਨਿਸਿੰਚਤਾਈ ਸੇ ਸੋ ਰਹਾ ਹੈ ਉਠ ਮੈਂ ਤੁਝੇ ਅਬ ਹੀ ਮਾਰਤਾ ਹੂੰ ਯੋਂ ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਕੇ ਊਪਰ ਸੇ ਪੀਤਾਂਬਰ ਝਟਕ ਲੀਆ ਵੁਹ ਨੀਂਦ ਸੇ ਚੌਕ ਪੜਾ ਔਰ ਉਸਨੇ ਇਸ ਕੀ ਓਰ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਦੇਖਾ ਤੋ ਵੁਹ ਜਲ ਲ ਭਸਮ ਹੋ ਗਿਆ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਨੇ ਕਹਾ॥
ਚੋ: ਯਿਹ ਸੁਕਦੇਵ ਕਹੋ ਸਮਝਾਇ॥ ਕੋ ਦੁਹ ਰਹ੍ਯੋ ਕੰਦਰਾ
ਜਾਇ॥ ਤਾਕੀ ਦਿਸ਼ਿ੍ਟਭਸਮ ਕਿਯੋਂ ਭਯੋ॥ ਕੌਨੇ ਵਾਹਿ
ਮਹਾਂ ਵਰ ਠਯੋ॥
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਪ੍ਰਿਥਵੀਨਾਥ ਇਖ੍ਵਾਕ ਬਸੀ ਖੱਤ੍ਰੀ ਮਾਨਧਾਤਾ ਕਾ ਬੇਟਾ ਮੁਚਕੰਦ ਅਤਿ ਬਲੀ ਮਹਾਂ ਪ੍ਰਤਾਪੀ ਜਿਸ ਕਾ ਅਰ ਦਲ ਦਲਨ ਯਸ਼ ਛਾਇ ਰਹਾ ਨਵ ਖੰਡ, ਏਕ ਸਮਯ ਸਬ ਦੇਵਤਾ ਅਸੁਰੋਂ ਕੇ ਸਤਾਏ ਨਿਪਟ ਘਬਰਾਏ ਮੁਚਕੰਦ ਕੇ ਪਾਸ ਆਏ ਔਰ ਅਤਿ ਦੀਨਤਾਕਰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਅਸੁਰ ਬਹੁਤ ਬਢੇ ਅਬ ਤਿਨ ਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕਤੇ ਬੇਗ ਹਮਾਰੀ ਰੱਖ੍ਯਾ ਕਰੋ ਯਿਹ ਰੀਤਿ ਪਰਮਪਰਾ ਸੇ ਚਲੀ ਆਈ ਹੈ ਕਿ ਜਬ ਜਬ ਸੁਰ, ਮੁਨਿ, ਰੀਖਿ, ਅਬਲ ਹੂਏ ਹੈਂ ਤਬ ਤਬ ਉਨ ਕੀ ਸਹਾਇਤਾ ਖੱਤ੍ਰੀਯੋਂ ਨੇ ਕਰੀ ਹੈ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਮਚਕੰਦ ਉਨ ਕੇ ਸਾਥ ਹੋ
