ਧ੍ਯਾਇ ੫੨
੨੧੧
ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਨੇ ਮੇਘ ਬਰਨ, ਚੰਦ੍ਰ ਮੁਖ, ਕਮਲ ਨਯਨ, ਚਤੁਰਭੁਜ, ਹੋ ਸੰਖ ਚੈੱਕ੍ਰ ਗਦਾ, ਪਦਮ, ਲੀਏ ਮੋਰ ਮੁਕਟ, ਮਕਰਾਕ੍ਰਿਤ ਕੁੰਡਲ, ਬਨਮਾਲ ਔ ਪੀਤਾਂਬਰ ਪਹਿਰੇ ਮਚਕੰਦ ਕੋ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਆ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਸਰੂਪ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਵੁਹ ਸਸ੍ਵਾਗ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਖੜਾ ਹੋ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੋਲਾਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਥ ਜੈਸੇ ਅਪਨੇ ਇਸ ਮਹਾਂ ਅੰਧੇਰੀ ਕੰਦ੍ਰਾ ਮੇਂ ਆਇ ਉਜਾਲਾ ਕਰ ਤਮ ਦੂਰ ਕੀਆ ਤੈਸੇ ਦਯਾ ਕਰ ਆਪਨਾ ਨਾਮ ਭੇਦ ਬਤਾਇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾ ਭੀ ਭ੍ਰਮ ਦੁਰ ਕੀਜੈ॥
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮੇਰੇ ਤੋ ਜਨਮ ਕਰਮ ਗੁਣ ਹੈਂ ਬਹੁਤ ਘਨੇ ਵੇ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਗਿਨੇ ਨ ਜਾਇ ਕੋਈ ਕਿਤਨਾ ਹੀ ਗਿਨੇ ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਜਨਮ ਕਾ ਭੇਦ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਸੋ ਸੁਨੋ ਕਿ ਅਬ ਕੇ ਬਸੁਦੇਵ ਕੇ ਯਹਾਂ ਜਨਮਲੀਆ ਇਸ ਸੇ ਬਾਸੁਦੇਵ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਹੂਆ ਔ ਮਥੁਰਾ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਸਬ ਅਸੁਰੋਂ ਸਮੇਤ ਕੰਸ ਕੋ ਮੈਨੇ ਹੀ ਮਾਰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਾ ਔ ਸੱਤ੍ਰਹ ਬੇਰ ਤੇਈਸ ਤੇਈਸ ਅਖੂਹਣੀ ਸੈਨਾ ਲੇ ਜਰਾਸਿੰਧ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਸੋਭੀ ਮੁਝ ਸੇ ਹਾਰਾ ਔ ਯਿਹ ਕਾਲਯਮਨ ਤੀਨ ਕਰੋੜ ਮਲੇਛ ਕੀ ਭੀੜ ਭਾੜ ਲੇ ਲੜਨੇ ਕੋ ਆਯਾ ਥਾ ਸੋ ਤੁਮਾਰੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਸੇ ਜਲ ਮਰਾ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਮੁਖ ਤੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਸੁਨ ਕਰ ਮੁਚਕੰਦ ਕੋ ਗ੍ਯਾਨ ਹੁਆ ਤੋ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਕੀ ਮਾਯਾ ਅਤਿ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ਉਸਨੇ ਸੰਸਾਰਕੋ ਮੋਹਾ ਹੈ ਇਸੀਸੇ ਕਿਸੀ ਕੀ ਕੁਛ ਸੁੱਧਿ ਬੁੱਧਿ ਠਿਕਾਨੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿਤੀ॥
