੨੧੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੩
ਯਿਹ ਸੁਨ ਵੁਹ ਹਸ ਕਰ ਚੁੱਪ ਹੋ ਰਹੀ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਵਹਿ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਵੁਹ ਸਖੀਯੋਂ ਕੇ ਸੰਗ ਖੇਲਤੀ ਥੀ ਔਰ ਦਿਨ ਦਿਨ ਛਬ ਉਸ ਕੀ ਦੂਨੀ ਹੋਤੀ ਥੀ ਕਿ ਇਸ ਬੀਚ ਏਕ ਦਿਨ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕੁੰਡਿਨ ਪੁਰ ਮੇਂ ਆਇ ਰੁਕਮਣੀ ਕੋ ਦੇਖ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਪਾਸ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕੁੰਡਿਨ ਪੁਰ ਮੇਂ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਕੇ ਘਰ ਏਕ ਕੰਨ੍ਯਾ ਰੂਪ ਗੁਣ ਸੀਲ ਕੀ ਖਾਨ ਲਛਮੀ ਕੀ ਸਮਾਨ ਜਨਮੀ ਹੈ ਸੋ ਤੁਮਾਰੇ ਯੋਗ ਹੈ ਯਿਹ ਭੇਦ ਜਬ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਸੇ ਸੁਨ ਪਾਯਾ ਤਭੀ ਸੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਹਰਿਨੇ ਅਪਨਾ ਮਨ ਉਸ ਪਰ ਲਗਾਯਾ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਕਰਕੇ ਤੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਰੁਕਮਣੀ ਕਾ ਨਾਮ ਗੁਣ ਸੁਨਾ ਔਰ ਜੈਸੇ ਰੁਕਮਣੀ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਨਾਮ ਯਸ਼ ਸੁਨਾ ਸੋ ਕਹਿਣਾ ਹੂੰ ਕਿ ਏਕ ਸਮਯ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਯਾਚਿਕੋਂ ਨੇ ਜਾਇ ਕੁੰਡਿਨਪੁਰ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕਾ ਯਸ਼ ਗਾਇ ਗਾਇ ਜੈਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਮਥੁਰਾ ਮੇਂ ਜਨਮ ਲੀਆ ਔ ਗੋਕੁਲ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਮੇਂ ਜਾਇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋ ਕੇ ਸੰਗ ਬਾਲ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਕੀਆ ਔ ਅਸੁਰੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਆ ਥਾ ਤੈਸੇ ਹੀ ਗਾਇ ਸੁਨਾਯਾ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਸੁਨਤੇ ਹੀਸਬ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸ਼ੀ ਅਤਿ ਅਸਚਰਯ ਕਰ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਜਿਸ ਕੀ ਲੀਲ੍ਹਾ ਹਮਨੇ ਸੁਨੀ ਤਿਨੇਂ ਕਬ ਨਯਨੋਂ ਦੇਖੇਂਗੇ ਇਸੀ ਬੀਚ ਯਾਚਕ ਕਿਸੀ ਢਾਬ ਸੇ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਕੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਔ ਗੁਣ ਗਾਨੇ
