ਧ੍ਯਾਇ ੫੩
੨੧੯
ਲਗੇ ਉਸ ਕਾਲ॥
ਚੌ: ਚਢੀ ਅਟਾ ਰੁਕਮਣੀ ਸੁੰਦਰੀ॥ ਹਰਿ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਧੁਨਿ
ਸ੍ਰਵਣਨ ਪਰੀ॥ ਅਚਰਜ ਕਰੇ ਭੂਲ ਮਨ ਰਹੈ॥ ਫੇਰ
ਉਝਕ ਕਰ ਦੇਖਨ ਚਹੈ॥ ਸੁਨਿ ਕੇ ਕੁਵਰ ਰਹੀ ਮਨ
ਲਾਇ॥ ਪ੍ਰੇਮ ਲਤਾ ਉਰ ਉਪਜੀ ਆਇ॥ ਭਈ ਮਗਨ
ਬਿਹਬਲ ਸੰਦਰੀ॥ ਵਾ ਕੀ ਸੁਧ ਬੁਧ ਹਰਿ ਗੁਣ ਹਰੀ
ਯੋਂ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨਾਥ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਰੁਕਮਣੀ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਯਸ਼ ਔਰ ਨਾਮ ਸੁਨਾ ਤੋ ਉਸੀ ਦਿਨ ਸੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਆਠ ਪਹਿਰ ਔ ਸਾਠ ਘੜੀ ਸੋਤੇ,ਜਾਗਤੇ, ਬੈਠੇ, ਖੜੇ, ਚਲਤੇ, ਫਿਰਤੇ, ਖਾਤੇ, ਪੀਤੇ, ਖੇਲਤੇ, ਉਨੀਂ ਕਾ ਧ੍ਯਾਨ ਕੀਏ ਰਹੇ ਔਰ ਗੁਣ ਗਾਯਾ ਕਰੇ ਨਿਤ ਭੋਰ ਹੀ ਉਠ ਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਮੱਟੀ ਕੀ ਗੌਰੀ ਬਨਾਇ ਰੋਲੀ, ਅੱਛਤ, ਪਸ਼ਪ, ਚਢਾਇ ਧੂਪ, ਦੀਪ, ਨੈਬੇਦ੍ਯ, ਕਰ ਮਨਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜਸਿਰ ਨਾਇ ਉਨ ਕੇ ਆਗੇ ਕਹਾ ਕਰੇ॥
ਚੋ: ਮੋਪੈ ਗੌਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮ ਕਰੋ॥ ਯਦੁਪਤਿ ਪਤਿ ਦੇ ਮਮ ਦੁਖਹਰੋ
ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਸਦਾ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਰਹਿਨੇ ਲਗੀ ਏਕ ਦਿਨ ਸਖੀਯੋਂ ਕੇ ਸੰਗ ਖੇਲਤੀ ਥੀ ਕਿ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਉਸੇਦੇਖ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਬ ਯਿਹ ਹੂਈ ਬ੍ਯਾਹਨੇ ਯੋਗ੍ਯ, ਇਸੇ ਕਹੀਂ ਨ ਦੀਜੈ ਤੋ ਹੱਸੇਂਗੇਲੋਗ ਕਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਕੰਨ੍ਯਾ ਬੜੀ ਹੋਇ ਤਿਸਕਾ ਦਾਨ, ਪੁੰਨ੍ਯ, ਜਪ, ਤਪ ਕਰਨਾ ਬ੍ਰਿਥਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੀਏ ਸੇ ਤਬ ਤਕ ਕੁਝ
