ਧ੍ਯਾਇ ੫੩
੨੨੧
ਕੇਸ਼ ਨੇ ਭਲੀ ਬਾਤ ਕਹੀ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਮੇਂ ਰਾਜਾ ਸੂਰਸੈਨ ਬੜੇ ਯਸ਼ਸ਼੍ਵੀ ਔਰ ਪ੍ਰਤਾਪੀ ਹੂਏ ਤਿਨਹੀ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਹੈਂ ਸੋ ਕੈਸੇ ਹੈਂ ਕਿ ਜਿਨ ਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਆਦਿਪੁਰਖ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਸਕਲ ਦੇਵਨ ਕੇ ਦੇਵ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਜਨਮ ਲੇ ਮਹਾਂਬਲੀ ਕੰਸਾਦਿਕ ਰਾਕਸੋਂ ਕੋ ਮਾਰਾ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰ ਯਦੁਕੁਲ ਕੇ ਉਜਾਗਰ ਕੀਆ ਔਰ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਪ੍ਰਜਾ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਆ ਐਸੇ ਜੋ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਨਾਥ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀਕੇ ਰੁਕਮਣੀ ਦੇਂ ਤੋ ਜਗਤ ਮੇਂ ਯਸ਼ ਔ ਬੜਾਈ ਲੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਬ ਸਭਾ ਕੇ ਲੋਗ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਤੋ ਤੁਮ ਨੇ ਭਲੀ ਬਿਚਾਰੀ ਐਸਾ ਬਰ ਘਰ ਔਰ ਕਹੀਂ ਨ ਮਿਲੇਗਾ ਇਸ ਸੇ ਉੱਤਮ ਯਹੀ ਹੈ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਹੀ ਕੋ ਰੁਕਮਣੀ ਬ੍ਯਾਹ ਦੀਜੈ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਸਬ ਸਭਾ ਕੇ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਯੋਂ ਕਹਾ ਤਬ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਕਾ ਬੜਾ ਬੇਟਾ ਜਿਸ ਕਾ ਨਾਮ ਰੁਕਮ ਸੋ ਸੁਨ ਨਿਪਟ ਝੰਝਲਾਇ ਕੇ ਬੋਲਾ॥
ਚੰ: ਸਮਝ ਨ ਬੋਲਤ ਮਹਾਂ ਗਵਾਰ॥ ਜਾਨਤ ਨਹੀਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
ਬ੍ਯੋਹਾਰ॥ ਸੋਰਹ ਬਰਖ ਨੰਦ ਕੇ ਰਹ੍ਯੋ॥ ਤਬ ਅਹੀਰ
ਸਬ ਕਾਹੂ ਕਹ੍ਯੋ॥ ਕਾਂਬਰਿ ਓਢੀ ਗਾਇ ਚਰਾਈ॥
ਬਨ ਮੇਂ ਬੈਠ ਛਾਕ ਤਿਨ ਖਾਈ॥
ਵੁਹ ਤੋਂ ਗਵਾਰ ਗ੍ਵਾਲ ਹੈ ਉਸ ਕਾ ਜ਼ਾਤਿ ਪਾਤਿ ਕਾ ਕਿਆ ਠਿਕਾਨਾ ਔਰ ਜਿਸ ਕੇ ਮਾ ਬਾਪ ਹੀ ਕਾ ਭੇਦ ਨਹੀਂ ਜਾਨਾ ਜਾਤਾ
ਨਾਮ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਿਸ ਕਾ ਕਹੈਂ ਕੋਈ ਨੰਦ ਗੋਪ ਕਾ ਜਾਨਤਾ ਹੈ
