੨੩੦
ਧ੍ਯਾਇ ੫੪
ਪਹਿਨ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਇ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਰ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਕੁੰਡਿਨਪੁਰ ਕੇ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਨੇ ਅਪਨੀ ਕੰਨ੍ਯਾ ਦੇਨੇ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਪੁਰੋਹਿਤ ਕੇ ਹਾਥਮੁਝੇ ਅਕੇਲਾ ਬੁਲਾਯਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪ ਆਗ੍ਯਾ ਦੇ ਤੋ ਜਾਊਂ ਔ ਉਸਕੀ ਬੇਟੀ ਬ੍ਯਾਹ ਲਾਊਂ
ਚੌ: ਸੁਨਕੇ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਯੋਂ ਕਹੈ॥ ਦੂਰ ਦੇਸ਼ ਕੈਸੇ ਮਨ ਰਹੈ
ਤਹਾਂ ਅਕੇਲੇ ਜਾਤ ਮੁਰਾਰਿ॥ ਮਤ ਕਾਹੂ ਸੋਂ ਉਪਜੈਰਾਰਿ
ਤਬ ਤੁਮਾਰੇ ਸਮਾਚਾਰ ਹਮੇਂ ਕੌਨ ਪਹੁੰਚਾਵੇਂਗੇ ਯੋਂ ਕਹਿ
ਪੁਨਿ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਬੋਲੇ ਕਿ ਅੱਛਾ ਜੋ ਤੁਮ ਵਹਾਂ ਜਾਯਾ ਚਾਹਤੇ ਹੋ ਤੋ ਅਪਨੀ ਸਬ ਸੈਨਾ ਸਾਥ ਲੇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਜਾਓ ਔਰ ਬ੍ਯਾਹ ਕਰ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਚਲੇ ਆਓ ਵਹਾਂ ਕਿਸੀ ਸੇ ਲੜਾਈ ਝਗੜਾਨ ਕਰਨਾ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਮ ਚਿਰੰਜੀਵ ਹੋ ਤੋ ਸੁੰਦਰੀ ਬਹੁਤ ਆਇ ਰਹੇਂਗੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਤੇ ਹੀ ਨੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਨੇ ਸੱਚ ਕਹਾ ਪਰ ਮੈਂ ਆਗੇ ਚਲਤਾ ਹੂੰ ਆਪ ਕਟਕ ਸਮੇਤ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਪੀਛੇ ਸੇ ਭੇਜ ਦੀਜੀਏਗਾ॥
ਐਸੇ ਕਹਿ ਕਰ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਉਸ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੇ ਨਿਕਟ ਆਏ ਔਰ ਰਥ ਸਮੇਤ ਅਪਨੇ ਦਾਰੁਕ ਸਾਰਥੀ ਕੋ ਬੁਲਵਾਯਾ ਵੁਹ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਤੇ ਹੀ ਚਾਰ ਘੋੜੇ ਕਾਰਬਾ ਤੁਰੰਤ ਜੋਤ ਲਾਯਾ ਤਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਉਸ ਪਰ ਚੜ੍ਹੇ ਔ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋ ਪਾਸ ਬਿਠਾਇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਸੇ ਕੁੰਡਿਨਪੁਰ ਕੋ ਚਲੇ ਜੋਂ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਤੋਂ ਦੇਖਤੇ ਕਿਆ ਹੈਂ ਕਿ ਦਾਹਨੀ ਓਰ ਤੋ ਮ੍ਰਿਗ ਕੇ ਝੁੰਡ ਕੇ ਝੁੰਡ ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਔ ਸਨਮੁਖ ਸੇ
