ਧ੍ਯਾਇ ੫੪
੨੩੧
ਸਿੰਘ ਸਿੰਘਨੀ ਅਪਨਾ ਭੁਖ ਲੀਏ ਗਰਜਤੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਸ਼ੁਭ ਸ਼ਗਨ ਦੇਖ ਬ੍ਰਾਹਮਨ ਅਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਸਮਯ ਇਸ ਸ਼ਗਨ ਕੇ ਦੇਖਨੇ ਸੇ ਮੇਰੇ ਬਿਚਾਰ ਮੇਂ ਯਿਹ ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜੈਸੇ ਯੇ ਅਪਨਾ ਕਾਜ ਸਾਧ ਕੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਤੈਸੇ ਹੀ ਤੁਮ ਭੀ ਅਪਨਾ ਕਾਜ ਸਿੱਧ ਕਰ ਆਵੋਗੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਆਪ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀ ਸੇ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਵਹਾਂਸੇ ਬਛੇ ਵਹਾਂਸੇ ਬਢੇ ਔ ਨਏ ਨਏ ਦੇਸ਼, ਨਗਰ, ਗਾਂਵ, ਦੇਖਤੇ ਦੇਖਤੇ ਕੁੰਡਿਨਪੁਰ ਮੇਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ਤੋ ਵਹਾਂ ਦੇਖਾ ਕਿ ਠੌਰ ਠੌਰ ਬਿਵਾਹ ਕੇ ਸਾਮਾ ਜੋ ਸੰਯੋਗ ਧਰੀ ਹੈ ਤਿਸ ਮੇਂ ਨਗਰ ਕੀ ਛਬ ਕੁਛ ਔਰ ਕੀ ਔਰ ਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ॥
ਚੌ: ਝਾਰੇਂ ਗਲੀ ਚੌਹਟੇ ਛਾਵੇਂ॥ ਚੋਵਾਚੰਦਨ ਸੋਂ ਛਿੜਕਾਵੇਂ
॥ ਪੋਇ ਸਪਾਰੀ ਝੌਰਾ ਕੀਏ॥ ਵਿਚ ਵਿਚ ਕਨਕ
ਨਾਰੀਯਲ ਦੀਏ॥ ਹਰੇ ਪਾਤ ਫਲ ਫੂਲ ਅਪਾਰ॥
ਐਸੀ ਘਰ ਘਰ ਬੰਦਨਵਾਰ॥ ਧ੍ਵਜਾ ਪਤਾਕਾ ਤੋਰਨ
ਤਨੇ॥ ਸੁਢਬ ਕਲਸ ਕੰਚਨ ਕੇ ਬਨੇ॥
ਔਰ ਘਰ ਘਰ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਹ ਤੋਂ ਨਗਰ ਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਥੀ ਔ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਕੰਤੂਹਲ ਹੋ ਰਹਾ ਥਾ ਉਸ ਕਾ ਬਰਨਣ ਕੋਈ ਕ੍ਯਾ ਕਰੇ ਵੁਹ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਬਨੇ ਆਗੇ ਸ੍ਰਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਸਬ ਨਗਰ ਦੇਖ ਆ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਕੀ ਬਾੜੀ ਮੈਂ ਡੇਰਾ ਕੀਆ ਔਰ ਸੀਤਲ ਛਾਹ ਮੇਂ ਬੈਠ ਠੰਢੇ ਹੋ ਉਸ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਦੇਵਤਾ ਤੁਮ ਪਹਿਲੇ ਹਮਾਰੇ ਆਨੇ ਕਾ ਸਮਾ
