੨੪੦
ਧ੍ਯਾਇ ੫੪
ਸਯਾਮ ਘਟਾ ਕੇ ਬੀਚ ਤਾਰਾ ਮੰਡਲ ਸਮੇਤ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਨਿਦਾਨ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਬੇਰ ਮੇਂ ਚਲੀ ਚਲੀ ਦੇਵੀ ਕੇ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚੀ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਹਾਥ ਪਾਂਵ ਧੋਇ ਆਚਮਨ ਕਰ ਸ਼ੁੱਧ ਹੋਇ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਚੰਦਨ ਅੱਛਤ ਧੂਪ ਦੀਪ ਨੈਬੇਦ੍ਯ ਕਰ ਸ਼ਰਧਾ ਸਮੇਤ ਦੇਵੀ ਕੀ ਬੇਦ ਬਿਧ ਸੇ ਪੂਜਾ ਕੀ ਪੀਛੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣੀਯੋਂ ਕੋ ਇੱਛਾ ਭੋਜਨ ਕਰਵਾਇ ਸੁਥਰੀ ਤੀਯਲੇਂ ਪਹਿਰਾਇ ਰੋਲੀ ਕੀ ਖੌਰ ਕਾਢ ਅੱਛਤ ਲਗਾਇ ਉਨੇਂ ਦਖਿਣਾ ਦੀ ਔ ਉਨ ਸੇ ਅਸੀਸ ਲੀ॥
ਆਗੇ ਦੇਵੀ ਕੀ ਪ੍ਰਕਰਮਾ ਦੇ ਵੁਹ ਚੰਦ੍ਰਮੁਖੀ, ਚੰਪਕਬਰਣੀ, ਮ੍ਰਿਗਨਯਨੀ, ਪਿਕਬਯਨੀ, ਗਜਗਵਨੀ, ਸਖੀਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਹਰਿ ਕੇ ਮਿਲਨੇ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਕੀਏ ਜੋੰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਨਿਸਚਿੰਤ ਹੋ ਚਲਨੇ ਕੋ ਹੂਈ ਤੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਭੀ ਅਕਲੇ ਰਥ ਪਰ ਬੈਠ ਵਹਾਂ ਪਹੁੰਚੇ ਜਹਾਂ ਰੁਕਮਣੀ ਕੇ ਸਾਥੀ ਸਬ ਯੋਧਾ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਸੇ ਜਕੜੇ ਖੜੇ ਥੇ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ॥
ਦੋ: ਪੂਜ ਗੌਰ ਜਬ ਹੀ ਚਲੀਂ, ਏਕ ਕਹਿਤ ਅਕੁਲਾਇ॥
ਸੁਨਿ ਸੁੰਦਰ ਆਏ ਹਰੀ, ਦੇਖ ਧ੍ਵਜਾ ਫਹਿਰਾਇ॥
ਯਿਹ ਬਾਤ ਸਖੀ ਸੇ ਸੁਨ ਔਰ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਰਬ ਕੀ ਬੈਰਖ ਦੇਖ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕਰ ਫੂਲੀ ਅੰਗ ਨ ਸਮਾਤੀ ਥੀ ਔ ਸਖੀ ਕੇ ਹਾਥ ਪਰ ਹਾਥ ਦੀਏ ਮੋਹਨੀਰੂਪ ਕੀਏ ਹਰਿ ਕੇ ਮਿਲਨੇ ਕੀ ਆਸ ਲੀਏ ਕੁਛ ਕੁਛ ਮੁਸਕਰਾਤੀ ਐਸੇ ਸਬ ਕੇ ਬੀਚ ਮੰਦ ਗਤਿ ਜਾਤੀ ਥੀ ਕਿ ਜਿਸਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਕੁਛ ਬਰਣੀ
