੨੪੨
ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
ਆਗੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਕੇ ਚਲਤੇ ਹੀ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਭੀ ਪੀਛੇ ਸੇ ਧੌਸਾ ਦੇ ਸਬ ਦਲ ਸਾਥ ਲੇ ਜਾਇ ਮਿਲੇ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰੇ ਰੁਕਮਣੀ ਹਰਣੋ
ਨਾਮ ਚਤੁਪੰਚਾਸਤਮੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੫੪
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਦੂਰ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਕੋ ਸੋਚ ਸੰਕੋਚ ਯੁਤ ਦੇਖ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਸੁੰਦਰਿ ਅਬ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਮੈਂ ਸੰਖ ਧ੍ਵਨਿ ਕਰ ਸਬ ਤੁਮਾਰੇ ਮਨ ਕਾ ਡਰ ਹਰੂੰਗਾ ਔਰ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਬਰੂੰਗਾ ਯੋਂ ਕਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਉਸੇ ਅਪਨੀ ਮਾਲਾ ਪਹਿਰਾਇ ਬਾਈਂ ਓਰ ਬੈਠਾਇ ਜੋਂ ਸੰਖ ਧ੍ਵਨਿ ਕਰੀ ਤੋਂ ਸਿਸੁਪਾਲ ਔ ਜਰਾਸੰਧ ਕੇ ਸਾਥੀ ਸਬ ਚੌਂਕ ਪੜੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਫੈਲ ਗਈ ਕਿ ਹਰਿ ਰੁਕਮਣੀ ਕੋ ਹਰ ਲੇਗਏ॥
ਇਸਮੇਂ ਰੁਕਮਣੀ ਹਰਣ ਅਪਨੇ ਉਨ ਲੋਗੋਂ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸੁਨ ਕਿ ਜੋ ਚੌਕਸੀ ਕੋ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਕੇ ਸੰਗ ਗਏ ਥੇ ਰਾਜਾ ਸਿਸੁਪਾਲ ਔ ਜਰਾਸੰਧ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਝਿਲਮ ਟੋਪ ਪਹਿਨ ਪੇਟੀ ਬਾਂਧ ਸਬ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲਗਾਇ ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਕਟਕ ਲੇ ਲੜਨੇ ਕੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਪੀਛੇ ਚਢ ਦੌੜੇ ਔ ਉਨਕੇ ਨਿਕਟ ਜਾਇ ਆਯੁਧ ਸੰਭਾਲ ਸੰਭਾਲ ਲਲਕਾਰੇ ਅਰੇ ਭਾਗੇ ਕ੍ਯੋਂ ਜਾਤੇ ਹੋ ਖੜੇ ਰਹੋ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਪਕੜ ਲੜੋ ਜੋ ਖੱਤ੍ਰੀ ਸੂਰਬੀਰ ਹੈਂ ਵੇ ਖੇਤ ਮੇਂ ਪੀਠ ਨਹੀਂ ਦੇਤੇ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ
