ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
੨੪੫
ਹੈ ਵੁਹ ਜੋ ਚਾਹਤਾ ਹੈ ਸੋ ਕਰਤਾ ਹੈ ਇਸ ਨੇ ਸੁਖ ਦੁਖ ਮੇਂ ਹਰਖ ਸ਼ੋਕ ਨ ਕੀਜੈ ਸਬ ਸ੍ਵਪਨਾ ਸਾ ਜਾਨ ਲੀਜੈ ਮੈਂ ਤੇਈਸ ਤੇਈਸ ਅਛੋਹਿਣੀ ਲੇ ਪਥੁਰਾਪੁਰੀ ਪਰ ਸੱਤ੍ਰਹ ਬੇਰ ਚਢ ਗਿਆ ਔ ਇਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਸੱਤ੍ਰਹ ਬੇਰ ਮੇਰਾ ਸਬ ਦਲ ਹਨਾ ਮੈਂਨੇ ਕੁਛ ਸੋਚ ਨਾ ਕੀਆ ਔ ਅਠਾਰਹਵੀਂ ਬੇਰ ਜਦ ਇਸਕਾ ਦਲ ਮਾਰਾ ਤਦ ਕੁਛ ਹਰਖ ਭੀ ਨ ਕੀਆ ਯਿਹ ਭਾਗ ਕਰ ਪਹਾੜ ਪਰ ਜਾ ਚਢਾ ਮੈਂਨੇ ਇਸੇ ਵਹੀਂ ਫੂਕ ਦੀਆ ਨ ਜਾਨੀਏ ਯਿਹ ਕ੍ਯੋਂਕਰ ਜੀਆ ਇਸ ਕੀ ਗਤਿ ਕੁਛ ਜਾਨੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫਿਰ ਜਰਾਸੰਧ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਅਬ ਉਚਿਤ ਯਹੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਸਮਯ ਕੋ ਟਾਲ ਦੀਜੈ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਣ ਬਚੇਂ ਤੋਂ ਪੀਛੇ ਸਬ ਹੋ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਜੈਸੇ ਹਮੇਂ ਹੂਆ ਸੱਤ੍ਰਹ ਬੇਰ ਹਾਰ ਅਠਾਰਵੀਂ ਬੇਰ ਜੀਤੇ ਇਸ ਸੇ ਜਿਸਮੇਂ ਅਪਨੀ ਕੁਸ਼ਲ ਹੋਇ ਸੋ ਕੀਜੈ ਔ ਹਠ ਛੋੜ ਦੀਜੈ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜਦ ਜਰਾਸੰਧ ਨੇ ਐਸੇ ਸਮਝਾਕੇ ਕਹਾ ਤਦ ਉਸੇ ਕੁਛ ਧੀਰਯ ਹੂਆ ਔਰ ਜਿਤਨੇ ਘਾਇਲ ਯੋਧਾ ਬਚੇ ਥੇ ਤਿਨਕੋ ਮਾਥ ਲੇ ਅਛਤਾਇ ਪਛਤਾਇ ਜਰਾਸੰਧ ਕੇ ਸੰਗ ਹੋਲੀਆ ਯੇਹ ਤੋ ਯਹਾਂ ਸੇ ਯੋਂ ਹਾਰ ਕੇ ਚਲੇ ਔ ਜਹਾਂ ਸਿਸੁਪਾਲ ਕਾ ਘਰ ਤਹਾਂ ਕੀ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਕਿ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਾ ਆਗਮਨ ਬਿਚਾਰ ਸਿਸੁਪਾਲ ਕੀ ਜੋਂ ਮੰਗਲਚਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਤੋਂ ਸਨਮੁਖ ਛੀਕ ਹੂਈ ਔ ਦਾਹਨੀ ਆਂਖ ਉਸਕੀ ਫੜਕਨੇ ਲਗੀ ਯੇਹ ਅਸ਼ਗਨ ਦੇਖ ਉਸਕਾ ਮਾਥਾ ਠਨਕਾ ਕਿ ਇਸ ਬੀਚ ਕਿਸੀ ਨੇ ਆਇ ਕਹਾ
