੨੪੬
ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
ਕਿ ਜੋ ਤੁਮਾਰੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸੈਨਾ ਥੀ ਸਬ ਕਟ ਗਈ ਔ ਦੁਲਹਨ ਭੀ ਨ ਮਿਲੀ ਅਬ ਵਹਾਂ ਸੇ ਭਾਗ ਆਪਨਾ ਜੀਵ ਲੀਏ ਆਤਾ ਹੈ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਿਸੁਪਾਲ ਕੀ ਮਾਤਾ ਅਤਿ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਅਬਾਕ੍ਯ ਹੋ ਰਹੀ॥
ਆਗੇ ਸਿਸੁਪਾਲ ਔ ਜਰਾਸੰਧ ਕਾ ਭਾਗਨਾ ਸੁਨ ਰੁਕਮ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਅਪਨੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਆਨ ਬੈਠਾ ਔਰ ਸਭ ਕੋ ਸੁਨਾਇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮੇਰੇ ਹਾਥ ਸੇ ਬਚ ਕਹਾਂ ਜਾ ਸਕਤਾ ਹੈ ਅਭੀ ਜਾਇ ਉਸੇ ਮਾਰ ਰੁਕਮਨੀ ਕੋ ਲੇ ਆਊਂ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਤੋ ਹੀਂ ਫਿਰ ਕੁੰਡਿਨ ਪੁਰ ਮੇਂ ਨਆਊਂ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਪੈਜ ਕਰ ਰੁਕਮ ਏਕ ਅਖੋਹਿਣਾ ਦਲ ਲੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਲੜਨੇ ਕੋ ਚਢ ਧਾਯਾ ਔ ਉਸਨੇ ਯਾਦਵੋਂ ਕਾ ਦਲ ਜਾ ਘੇਰਾ ਉਸ ਕਾਲ ਉਸਨੇ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਤੋਂ ਯਾਦਵੋਂ ਕੋ ਮਾਰੋ ਔ ਮੈਂ ਆਗੇ ਜਾਇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਜੀਤਾ ਪਕੜ ਲਾਤਾ ਹੂੰ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਸੇ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਔ ਵੁਹ ਰਥ ਬਢਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਨਿਕਟ ਜਾਇ ਲਲਕਾਰ ਕਰ ਬੋਲਾ ਅਰੇ ਕਪਟੀ ਗਵਾਰ ਤੂੰ ਕ੍ਯਾ ਜਾਨੇ ਰਾਜ ਬ੍ਯਵਹਾਰ ਬਾਲਕਪਨ ਮੇਂ ਜੈਸੇ ਤੈਨੇ ਦੂਧ ਦਹੀ ਕੀ ਚੋਰੀ ਕਰੀ ਤੈਸੇ ਤੈਨੇ ਯਹਾਂ ਭੀ ਆਇ ਸੁੰਦਰੀ ਹਰੀ॥
ਚੌ: ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਹਮ ਨਹੀਂ ਅਹੀਰ॥ ਐਸੇ ਕਹਿਕਰ ਲੀਨੇ
ਤੀਰ॥ ਬਿਖ ਕੇ ਬੁਝੇ ਲੀਏ ਉਨ ਬੀਨ॥ ਖੈਂਚ ਧਨੁਖ
ਸਰ ਛੋੜੇ ਤੀਨ॥
