੨੪੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
ਆਨੰਦ ਮੇਂ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਬੜੇ ਅਚਰਜ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ ਕਿ ਤੁਮ ਸਾ ਸਗਾ ਰਹਿਤੇ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਾ ਦੁੱਖ ਪਾਵੈ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹਿ ਏਕ ਬਾਰ ਤੋ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਯੋਂ ਬੋਲੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਨੇ ਭਲਾ ਹਿਤ ਸੰਬੰਧੀ ਸੇ ਕੀਆ ਜੋ ਇਸੇ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਔ ਖੜਗ ਹਾਥ ਮੇਂ ਲੇ ਮਾਰਨੇ ਕੋ ਉਪਸਥਿਤ ਹੂਏ ਪੁਨਿ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਥਰਥਰਾਇ ਆਂਖੇ ਡਬਡਬਾਇ ਬਿਸੂਰ ਬਿਸੂਰ ਪਾਵੋਂ ਪਰ ਗੋਦ ਪਸਾਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾਂ॥
ਚੌ:ਬੰਧੁ ਭੀਖ ਮੋਕੋ ਦੇਉ॥ ਇਤਨੋ ਯਸ਼ ਤੁਮ ਜਗ ਮੇਂ ਲੇਉ
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਨੇ ਸੇ ਔ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਕੀ ਓਰ ਦੇਖਨੇ ਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕਾ ਸਬ ਕੋਪ ਸ਼ਾਂਤਿ ਹੂਆ ਤਬ ਉਨੋਂ ਨੇ ਉਸੇ ਜੀਵ ਸੇ ਤੋ ਨ ਮਾਰਾ ਪਰ ਸਾਰਥੀ ਕੋ ਸੈਨ ਕਰੀ ਉਸਨੇ ਝਟ ਉਸਕੀ ਪਗੜੀ ਉਤਾਰ ਡੂੰਡੀਆਂ ਚਢਾਇ ਮੂਛ ਦਾੜ੍ਹੀ ਔਸਿਰ ਮੂੰਡ ਸਾਤ ਚੋਟੀ ਰਖ ਰਥ ਕੇ ਪੀਛੇ ਬਾਂਧ ਲੀਆ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਰੁਕਮ ਕੀ ਤੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਯਹਾਂ ਯਿਹ ਅਵਸਥਾ ਕੀ ਔਰ ਬਲਦੇਵ ਵਹਾਂ ਸੇ ਸਬ ਅਸੁਰ ਦਲ ਕੋ ਮਾਰ ਭਗਾਇ ਕਰ ਭਾਈ ਕੇ ਮਿਲਨੇ ਕੋ ਐਸੇ ਚਲੇ ਕਿ ਜੈਸੇ ਸ੍ਵੇਤ ਗਜ ਕਮਲਦਹ ਸੇ ਕਮਲੋਂ ਕੋ ਤੋੜ ਖਾਇ ਅਕੁਲਾਇ ਕੇ ਬਿਖਰਾਇ ਭਾਗਤਾ ਹੋਇ ਨਿਦਾਨ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਬੇਰ ਮੇਂ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ, ਸਮੀਪ ਜਾਇ ਪਹੁੰਚੇ ਔ ਰੁਕਮ ਕੋ ਬੰਧਾ ਦੇਖ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਸੇ ਅਤਿ ਝੁੰਝਲਾਇ ਕੇ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਯਿਹ ਕਾਮ ਕੀਆ ਜੋ ਸਾਲੇ
