ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
੨੪੯
ਕੋ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਤੁਮਾਰੀ ਕੁਟੇਂਬ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ॥
ਚੌ: ਬਾਧ੍ਯੋ ਯਾਹਿ ਕਰੀ ਬੁਧਿ ਥੋਰੀ॥ ਯਿਹ ਤੁਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
ਸਗਾਈ ਤੋਰੀ॥ ਔ ਯਦੁ ਕੁਲ ਕੋ ਲੀਕ ਲਗਾਈ॥
ਅਬ ਹਮ ਸੋਂ ਕੋ ਕਰੈ ਸਗਾਈ॥
ਜਿਸ ਸਮਯ ਯਿਹ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਆਪਕੇ ਸਨਮੁਖ ਆਯਾ ਤਬ ਤੁਮ ਨੇ ਇਸੇ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਕੇ ਉਲਟਾ ਕ੍ਯੋਂ ਨ ਫੇਰ ਦੀਆ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਰੁਕਮ ਕੋ ਤੋਂ ਖੋਲ੍ਹ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਅਤਿ ਸਿਸ੍ਟਾਚਾਰ ਕਰ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਫਿਰ ਅਤਿ ਨਮ੍ਰ ਬਾਣੀ ਹੋ ਕਰ ਬਲਰਾਮ ਸੁਖ ਧਾਮ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਹੇ ਸੁੰਦਰੀ ਤੁਮਾਰੇ ਭਾਈ ਕੀ ਜੋ ਯਿਹ ਦਸ਼ਾ ਹੂਈ ਇਸਮੇਂ ਕੁਛ ਹਮਾਰੀ ਚੂਕ ਨਹੀਂ ਯਿਹ ਉਸਕੇ ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਕੇ ਕੀਏ ਕਰਮ ਕਾ ਫਲ ਹੈ ਔ ਖੱਤ੍ਰੀਓਂ ਕਾ ਧਰਮ ਭੀ ਹੈ ਕਿ ਭੂਮੀ ਧਨ ਤ੍ਰਿਯਾ ਕੇ ਕਾਜ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਯੁੱਧ ਬਲ ਪਰਸਪਰ ਸਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕਾ ਤੁਮ ਬਿਲਗਮਤ ਮਾਨੋ ਮੇਰਾ ਕਹਾ ਸੱਚ ਹੀ ਜਾਨੋ ਹਾਰ ਜੀਤ ਭੀ ਇਸ ਕੇ ਸਾਥ ਹੀ ਲਗੀ ਹੈ ਔਰ ਯਿਹ ਸੰਸਾਰ ਦੁੱਖ ਕਾ ਸਮੁੱਦ੍ਰ ਹੈ ਯਹਾਂ ਆਇ ਸੁਖ, ਕਹਾਂ ਪਰ ਮਨੁੱਖ੍ਯ ਮਾਯਾ ਕੇ ਬਸ ਹੋ ਦੁਖ ਸੁਖ ਭਲਾ ਬੁਰਾ ਹਾਰ ਜੀਤ ਸੰਯੋਗ ਵਿਯੋਗ ਮਨ ਮਨ ਸੇ ਮਾਨ ਲੇਤੇ ਹੈਂ ਪਰ ਇਸਮੇਂ ਹਰਖ ਸ਼ੋਕ ਜੀਵ ਕੋ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਤਮ ਅਪਨੇ ਭਾਈ ਕੇ ਬਿਰੂਪ ਹੋਨੇ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਗ੍ਯਾਨੀ ਲੋਕ ਜੀਵ ਅਕਸਰ ਦੇਹ ਕਾ ਨਾਸ਼ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਇਸ
