੨੫੨
ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
ਬਾਟ ਚੌਹਟੋਂ ਮੇਂ ਚੌ ਮੁਖੇ ਦੀਏ ਲੀਏ ਯੁਵਤੀਯੋਂ ਕੇ ਯੂਥ ਕੇ ਯੂਥ ਖੜੇ ਔ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਭੀ ਸਬ ਯਦੁ ਬੰਸੀਯੋ ਸਮੇਤ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਅਗਾਊਂ ਜਾਇ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕਰ ਬਲਰਾਮ ਸੁਖ ਧਾਮ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਚੰਦ ਕੋ ਨਗਰ ਮੇਂ ਲੇ ਆਏ ਉਸ ਸਮਯ ਕੇ ਬਨਾਵ ਕੀ ਛਬਿ ਕੁਛ ਬਰਣੀ ਨਹੀਂ , ਜਾਤੀ ਕਿਆ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕਿਆ ਪੁਰਖ ਸਬ ਹੀ ਕੇ ਮਨ ਮੇਂ ਅਨੰਦ ਛਾਇ ਰਹਾ ਥਾ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਸੌਂਹੀ ਆਇ ਆਇ ਸਬ ਭੇਂਟ ਦੇ ਦੇ ਭੇਂਟਤੇ ਥੇ ਔਰ ਨਾਰੀਆਂ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਦ੍ਵਾਰੋਂ, ਬਾਰੋਂ, ਚੌਬਾਰੋਂ, ਕੋਠੋਂ ਪਰ ਸੇ ਮੰਗਲੀ ਗੀਤ ਗਾਇ ਗਾਇ ਆਰਤੀ ਉਤਾਰ ਉਤਾਰ ਫਲ ਫੂਲ ਬਰਖਾਵਤੀ ਥੀਂ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਔਰ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਯਥਾ ਯੋਗ੍ਯ ਸਬ ਕੀ ਜੈ ਨੁਹਾਰ ਕਰਤੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਨਿਦਾਨ ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਚਲੇ ਚਲੇ ਰਾਜ ਮੰਦਰ ਮੇਂ ਜਾ ਬਿਰਾਜੇ ਆਗੇ ਕਈ ਏਕ ਦਿਵਸ ਪੀਛੇ ਏਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਜੀ ਰਾਜ ਸਭਾ ਮੇਂ ਜਹਾਂ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ, ਸੂਰਸੈਨ, ਵਸੁਦੇਵ ਆਦਿ ਸਬ ਬਡੇ ਬਡੇ ਯਦੂਬੰਸੀ ਬੈਠੇ ਥੇ ਗਏ ਔਰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਉਨਕੇ ਆਗੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਯੁੱਧ ਜੀਤ ਜੋ ਕੋਈ ਸੁੰਦਰੀ ਲਾਤਾ ਹੈ ਵੁਹੀ ਰਾਖਸ ਬ੍ਯਾਹ ਕਹਾਤਾ ਹੈ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸੂਰਸੈਨ ਜੀ ਨੇ ਪਰੋਹਿਤ ਬੁਲਾਇ ਉਸੇ ਸਮਝਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਬਿਵਾਹ ਕਾ ਦਿਨ ਠਹਿਰਾ ਦੋ ਉਸਨੇ ਝਟ ਪੱਤ੍ਰਾ ਖੋਲ੍ਹ ਭਲਾ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਬਾਰ ਨਖੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਸ਼ੁਭ ਸੂਰਯ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਬਿਚਾਰ
