ਧ੍ਯਾਇ ੫੫
੨੫੩
ਬ੍ਯਾਹ ਕਾ ਦਿਨ ਠਹਿਰਾਇ ਦੀਆ ਕੁਝ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮੰਤ੍ਰੀਯੋਂ ਕੋ ਤੋ ਯਿਹ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀ ਕਿ ਤੁਮ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀ ਸਬ ਸਾਮਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਔਰ ਆਪ ਬੈਠ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਲਿਖ ਪਾਂਡਵ ਕੌਰਵ ਆਦਿ ਸਬ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਜਾਓਂਂ ਕੋ ਬਾਹਮਣੋਂ ਕੇ ਹਾਥ ਭਿਜਵਾਏ ਮਹਾਰਾਜ ਚਿੱਠੀ ਪਾਤੇ ਹੀ ਸਬ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਹੋ ਉਠ ਧਾਏ ਤਿਨੋਂ ਕੇ ਸਾਥ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪੰਡਿਤ ਭਾਟ ਭਿਖਾਰੀ ਭੀ ਹੋ ਲੀਏ॥
ਔਰ ਯੇਹ ਸਮਾਚਾਰ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਨੇ ਭੀ ਬਹੁਤ ਬਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਜੜਾਉੂ ਆਭੂਖਣ ਜੋ ਰਥ ਹਾਥੀ ਘੋੜੇ ਦਾਸ ਦਾਸੀਯੋਂ ਕੇ ਡੋਲੇ ਏਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋ ਦੇ ਕੰਨ੍ਯਾ ਦਾਨ ਕੇ ਸੰਕਲਪ ਮਨ ਹੀ ਮੇਂ ਲੇ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਕੋ ਭੇਜ ਦੀਆ ਉਧਰ ਸੇ ਤੋਂ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਨਰੇਸ ਆਏ ਔਰ ਇਧਰ ਸੇ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਕਾ ਪਠਾਯਾ ਸਬ ਸਾਮਾ ਲੀਏ ਵੁਹ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਭੀ ਆਯਾ ਉਸ ਸਮਯ ਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਕੀ ਕੁਛ ਬਰਣੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਆਗੇ ਬ੍ਯਾਹ ਕਾ ਦਿਨ ਆਯਾ ਤੋ ਸਬ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕਰ ਉਸ ਕੰਨ੍ਯਾ ਕੋ ਮਢੇ ਕੇ ਨੀਚੇ ਲੇ ਜਾ ਬੈਠਾਯਾ ਔਰ ਸਬ ਬੜੇ ਬੜੇ ਯਦੁਬੰਸੀ ਭੀ ਆਇ ਬੈਠੇ ਉਸ ਬਿਰੀਆਂ॥
ਚੌ: ਪੰਡਿਤ ਤਹਾਂ ਬੇਦ ਉਚਰੈਂ॥ ਰੁਕਮਣਿ ਸੰਗ ਹਰਿ
ਭਾਂਵਰ ਫਿਰੈਂ॥ ਢੋਲ ਦੁੰਦਭੀ ਭੇਰ ਬਜਾਵੈਂ॥ ਹਰਖਹਿੰ
ਦੇਵ ਪੁਸ਼ਪ ਬਰਖਾਵੈਂ॥ ਸਿੱਧ ਸਾਧ੍ਯ ਚਾਰਣ ਗੰਧਰਬ
॥ ਅੰਤ੍ਰਰਿਖ ਭਏ ਦੇਖੈਂ ਸਰਬ॥ ਚੜ੍ਹੈ ਬਿਮਨ ਘਿਰੇ
