੨੫੪
ਧ੍ਯਾਇ ੫੬
ਸਿਰਨਾਵੈ॥ ਦੇਵ ਬਧੂ ਸਬ ਮੰਗਲ ਗਾਵੈਂ॥ ਹਾਥ
ਗਹ੍ਯੋ ਪ੍ਰਭੁ ਭਾਵਰ ਪਾਰੀ॥ ਬਾਮ ਅੰਗ ਰੁਕਮਣਿ
ਬੈਠਾਰੀ॥ ਛੋਰੀ ਗਾਂਠ ਪਟਾ ਫੇਰ ਦੀਯੋ॥ ਕੁਲ ਦੇਵੀ ਕੋ
ਪੂਜਨ ਕੀਯੋ॥ ਛੋਰਤ ਕੰਕਣ ਹਰਿ ਸੁੰਦਰੀ॥ ਖੇਲਤ
ਦੂਧਾ ਭਾਤੀ ਕਰੀ॥ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਰਚਯੋ ਜਗਦੀਸ॥
ਨਿਰਖ ਹਰਖ ਸਬ ਦੇਹਿੰ ਅਸੀਸ॥ ਹਰਿ ਰੁਕਮਣਿ
ਜੋੜੀ ਚਿਰਜੀਯੋ॥ ਜਿਨ ਕੇ ਚਰਿਤ ਸੁਧਾਰਸ ਪੀਯੋ॥
ਦੀਨੋ ਦਾਨ ਬ੍ਰਿੱਪ ਜੋ ਆਏ॥ ਮਾਗਧ ਬੰਦੀਜਨ ਪਹਿ
ਰਾਏ॥ ਜੇ ਨ੍ਰਿਪ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੋ ਆਏ॥ ਦੀਨੀ ਬਿਦਾ
ਸਬੈ ਪਹੁੰਚਾਏ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਜਨ ਹਰਿ ਰੁਕਮਣੀ ਕਾ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਪੜ੍ਹੇ ਸੁਨੇਗਾ ਔਰ ਪੜ੍ਹ ਸੁਨ ਕੇ ਸਮਰਣ ਕਰੇਗਾ ਸੋ ਭੁਕਤਿ ਮੁਕਤਿ ਯਸ਼ ਪਾਵੇਗਾ ਪੁਨਿ ਜੋ ਫਲ ਹੋਤਾ ਹੈ ਅਸ੍ਵਮੇਧਾਦੀ ਯੱਗ੍ਯ ਗੋ ਆਈ ਦਾਨ ਗੰਗਾਦੀ ਅਸ਼ਨਾਨ ਪ੍ਰਯਾਗਾਦੀ ਤੀਰਥ ਕਰਨੇ ਸੇ ਸੋਈ ਫਲ ਮਿਲਤਾ ਹੈ ਹਰਿ ਕਥਾ ਕਹਿਨੇ ਸੁਨਨੇ ਸੇ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਰੁਕਮਣੀ ਚਰਿੱਤ੍ਰ
ਬਰਣਨੋ ਨਾਮ ਪੰਚ ਪੰਚਾਸਤਮੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੫੫
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਮਹਾਦੇਵ ਜੀ ਕੈਲਾਸ਼ ਪਰ ਅਪਨੇ ਧ੍ਯਾਨ ਮੇਂ ਬੈਠੇ ਥੇ ਕਿ ਦੇਵ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਯਕਾ ਯਕੀ ਕਾਮਦੇਵ ਨੇ ਆ ਸਤਾਯਾ ਤੋ ਹਰਿ ਕੀ
