੨੬੨
ਧ੍ਯਾਇ ੫੬
ਜਾਨਾ ਕਿ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਹੈ ਸਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਹੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਹਿਤੀ ਥੀ ਇਸਮੇਂ ਜਬ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮਾਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕਹਾ ਹੈਂ ਤਬ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਅਪਨੀ ਸਖੀਯੋਂ ਜੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਹੇ ਸਖੀ ਯਿਹ ਹਰਿ ਕੀ ਉਨਹਾਰੀ ਕੌਨ ਹੈ ਵੇ ਬੋਲੀਂ ਹਮਾਰੀ ਸਮਝ ਮੇਂ ਤੋਂ ਯਿਹ ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋ ਨ ਹੋ ਯਿਹ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੈ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਕੀ ਛਾਤੀ ਸੇ ਦੂਧ ਕੀ ਧਾਰ ਬਹਿ ਨਿਕਲੀ ਔਰ ਬਾਈਂ ਬਾਂਹ ਪਕੜਨੇ ਲਗੀ ਔ ਮਿਲਨੇ ਕੋ ਮਨ ਘਬਰਾਯਾ ਪਰ ਬਿਨ ਪਤਿ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਮਿਲ ਨ ਸਕੀ ਉਸ ਕਾਲ ਵਹਾਂ ਨਾਰਦ ਜੀ ਨੇ ਆਇ ਪੂਰਬ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸਬ ਕੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਮਿਟਾ ਦੀਆ ਤਬ ਤੋਂ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਨੇ ਦੌੜ ਕਰ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਾ ਮੁੱਖ ਚੂਮ ਉਸੇ ਛਾਤੀ ਸੇ ਲਗਾਯਾ ਔਰ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤਿ ਸੇ ਬ੍ਯਾਹ ਕਰ ਬੇਟੇ ਬਹੂ ਕੋ ਘਰ ਮੇਂ ਲੀਆ ਉਸ ਸਮਯ ਕਿਆ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕਿਆ ਪੁਰਖ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਨੇ ਆਇ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕੀਆ ਘਰ ਘਰ ਬਧਾਈ ਬਾਜਨੇ ਲਗੀ ਔਰ ਸਾਰੀ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਮੈਂ ਸੁਖ ਛਾਇ ਗਿਆ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਜਨਮ ਲੇ ਬਾਲਕਪਨ ਅੰਤਰ ਬਿਤਾਇ ਰਿਪੁ ਕੋ ਮਾਰ ਰਤਿ ਕੋ ਲੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਮੇਂ ਆਏ ਤਬ ਘਰ ਘਰ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਹੂਏ ਬਧਾਏ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜਨਮ
