੨੬੪
ਧ੍ਯਾਇ ੫੭
ਅੱਛਤ, ਪੁਸ਼ਪ, ਧੂਮ, ਦੀਪ, ਨੈਬੇਦ੍ਯ ਸਹਿਤ ਮਣਿ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕੀਆ ਕਰੇ ਔਰ ਕਿਸ ਮਣਿ ਸੇ ਜੋ ਆਠ ਭਾਰ ਸੋਨਾ ਨਿਕਲੇ ਸੋ ਲੋ ਔ ਪ੍ਰਸੰਨ ਰਹੇ ਏਕ ਦਿਨ ਪੂਜਾ ਕਰਤੇ ਕਰਤੇ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਨੇ ਹੀ ਮਣਿ ਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਔ ਕਾਂਤਿ ਦੇਖ ਨਿਜ ਮਨ ਮੇਂ ਬਿਚਾਰਾ ਕਿ ਯਿਹ ਮਣਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੋ ਲੇ ਜਾਕਰ ਦਿਖਾਈਏ ਤੋ ਭਲਾ॥
ਯੋ ਬਿਚਾਰ ਮਣਿ ਕੰਠ ਮੇਂ ਬਾਂਧ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੀ ਸਭਾ ਕੋ ਚਲਾ ਮਣਿ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੂਰ ਸੇ ਦੇਖ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀ ਖੜੇ ਹੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਾਰੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਕੀਏ ਸੂਰਯ ਚਲਾ ਆਭਾ ਹੈ ਤੁਮਕੋ ਬ੍ਰਹਮਾ, ਰੁੱਦ, ਇੰਦ੍ਰਾਦਿ ਸਬ ਦੇਵਤਾ ਧ੍ਯਾਵਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਆਠ ਪਹਿਰ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰ ਤੁਮਾਰਾ ਯਸ਼ ਗਾਤੇ ਹੈਂ ਤੁਮ ਹੋ ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਤੁਮੇਂ ਨਿੱਤ੍ਯ ਸੇਵਤੀ ਹੈ ਕਮਲਾ ਭਈ ਦਾਸੀ, ਤੁਮ ਹੋ ਸਬ ਦੇਵੋਂ ਕੇ ਦੇਵ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਤੁਮਾਰਾ ਭੇਦ, ਤੁਮਾਰੇ ਗੁਣ ਔ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਹੈਂ ਅਪਾਰ, ਕ੍ਯੋਂ ਪ੍ਰਭੁ ਛਿਪੋਗੇ ਆਇ ਸੰਸਾਰ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੋ ਆਤਾ ਦੇਖ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀ ਯੋਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਤਬ ਹਰਿ ਬੋਲੇ ਯੇਹ ਸੂਰਜ ਨਹੀਂ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਯਾਦਵ ਹੈ ਇਸਨੇ ਸੂਰਯ ਕੀ ਤਪੱਸ੍ਯਾ ਕਰ ਏਕ ਮਣਿ ਪਾਈ ਹੈ ਉਸਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੂਰਯ ਕੇ ਸਮਾਨ ਹੈ ਵੁਹੀ ਮਣਿ ਬਾਂਧੇ ਵੁਹ ਚਲਾ ਆਤਾ ਹੈ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਜਬ ਤਕ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕਹੈਂ ਤਬ ਤਕ ਵੁਹ ਆਇ ਸਭਾ ਮੇਂ ਬੈਠਾ ਜਹਾਂ ਯਾਦਵ ਪੰਸਾ ਸਾਰ
