੨੭੨
ਧ੍ਯਾਇ
ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਸਾਥੀ ਖੜੇਥੇ ਅਬ ਤਿਨ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਨੀਏ ਗੁਫਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਉਨੇਂ ਜਬ ਅਠਾਈਸ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਔ ਹਰਿ ਨ ਆਏ ਤਬ ਦੇ ਵਹਾਂ ਸੇ ਨਿਰਾਸ ਹੋ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰਤੇ ਔ ਰੋਤੇ ਪੀਟਕੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਆਏ ਯੇਹ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸਬ ਯਦੁ ਬੰਸੀ ਨਿਪਟ ਘਬਰਾਏ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਾ ਨਾਮ ਲੇ ਲੇ ਮਹਾਂ ਸ਼ੋਕ ਕਰ ਰੋਨੇ ਪੀਟਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਸਾਰੇ ਰਨਿਵਾਸ ਮੇਂ ਕੁਲਾਹਲ ਪੜਗਿਆ ਨਿਦਾਨ ਸਬ ਰਾਨੀਆਂ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਤਨ ਖੀਣ ਮਨ ਮਲੀਨ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਸੇ ਨਿਕਲ ਰੋਕੀ ਪੀਟਤੀ ਵਹਾਂ ਆਈਂ ਜਹਾਂ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਏਕ ਕੋਸ ਪਰ ਦੇਵੀ ਕਾ ਮੰਦਰ ਥਾ
ਪੂਜਾ ਕਰ ਗੌਰੀ ਕੋ ਮਨਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਹੇ ਦੇਵੀ ਤੁਮੇਂ ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨਿ ਸਬ ਧ੍ਯਾਵਤੇ ਹੈਂ ਤੁਮ ਸੇ ਜੋ ਬਰ ਮਾਂਗਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਪਾਵਤੇ ਹੈਂ ਤੂੰਭੂਤ, ਭਵਿੱਖ੍ਯ, ਬਰਤਮਾਨ, ਕੀ ਸਬੀ ਬਾਤ ਜਾਨਤੀ ਹੈ ਕਹੁ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਕਬ ਆਵੈੱਗੇ, ਮਹਾਰਾਜ ਸਬ ਰਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਦੇਵੀ ਦ੍ਵਾਰ ਪਰ ਧਰਨਾ ਦੇ ਯੋਂ ਮਨਾਇ ਰਹੀ ਥੀਂ ਔ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਬਸੁਦੇਵ ਬਲਦੇਵ ਆਦਿ ਸਬ ਯਾਦਵ ਮਹਾਂ ਚਿੰਤਾ ਮੇਂ ਬੈਠੇ ਥੇ ਕਿ ਇਸ ਬੀਚ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਵਾਸੀ ਹਸਤੇ ਹਸਤੇ ਜਾ ਮਵਤੀ ਕੋ ਲੀਏ ਆਇ ਰਾਜ ਸਭਾ ਮੇਂ ਖੜੇ ਹੂਏ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਚੰਦ੍ਰ ਮੁਖ ਦੇਖ ਸਭ ਕੋ ਆਨੰਦ ਹੂਆ ਔਰ ਯਿਹ ਸ਼ੁਭ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸਬ ਰਾਨੀਆਂ ਭੀ ਦੇਵੀ ਪੂਜਾ ਕਰ ਆਈਂ ਔਰ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ
