ਧ੍ਯਾਇ ੫੭
੨੭੩
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਸਭਾ ਮੇਂ ਬੈਠਤੇ ਹੀ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੋ ਬੁਲਾ ਭੇਜਾ ਔਰ ਵੁਹ ਮਣਿ ਦੇ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਮਣਿ ਹਮਨੇ ਨ ਲੀ ਥੀ ਤੁਮਨੇ ਝੂਠੇ ਹਮੇਂ ਕਲੰਕ ਦੀਆ ਥਾ॥
ਚੌ: ਯਿਹ ਮਣਿ ਜਾਮਵੰਤ ਹੀ ਲੀਨੀ॥ ਸੁਤਾ ਸਮੇਤ ਮੋਹਿ
ਤਿਨ ਦੀਨੀ॥ ਮਤਿ ਲੇ ਤਬ ਹੀ ਚਲ੍ਯੋ ਸਿਰ ਨਾਇ॥
ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਮਨ ਸੋਚਤ ਜਾਇ॥ ਹਰਿ ਅਪਰਾਧ ਕੀਯੋ
ਮੈਂ ਭਾਰੀ॥ ਅਨ ਜਾਨੇ ਦੀਨੀ ਕਲ ਗਾਰੀ॥ ਯਾਦਵ
ਪਤਹਿ ਕਲੰਕ ਲਗਾਯੋ॥ ਮਣਿ ਕੇ ਕਾਜੇ ਬੈਰ ਬਢਾਯੋ
॥ ਅਬ ਯਿਹ ਦੋਸ ਕਟੈ ਸੋ ਕੀਜੈ॥ ਸਤਭਾਸਾ ਮਣਿ
ਕਿਸ਼ਨੇ ਦੀਜੈ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰਤਾ ਮਣਿ ਲੀਏ ਮਨ ਮਾਰੇ ਸ਼ੰਤ੍ਰਾਜਿਤ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਔਰ ਉਸਨੇ ਸਬ ਅਪਨੇ ਜੀ ਕਾ ਬਿਚਾਰ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸੇ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਉਸਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਬੋਲੀ ਸ੍ਵਾਮੀ ਯਿਹ ਬਾਤ ਤੁਮਨੇ ਅੱਛੀ ਬਿਚਾਰੀ ਸੱਤ੍ਯ ਭਾਮਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਦੀਜੈ ਔ ਜਗਤ ਮੇਂ ਯਸ਼ ਲੀਜੈ ਇਤਨੀ ਬਾਲ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਨੇ ਏਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਸ਼ੁਭ ਲਗਨ ਮੁਹੂਰਤ ਠਹਿਰਾਇ ਰੋਲੀ, ਅੱਛਤ, ਰੁਪੱਯਾ, ਨਾਰੀਯਲ ਏਕ ਥਾਲ ਮੇਂ ਧਰ ਪਰੋਹਿਤ ਕੇ ਹਾਥ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਯਹਾਂ ਟੀਕਾ ਭੇਜ ਦੀਆ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਬੜੀ ਧੂਮ ਧਾਮ ਸੇ ਮੌੜ ਬਾਂਧ ਬ੍ਯਾਹਨ ਆਏ ਤਬ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਨੇ ਸਬ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤ ਕਰ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਕੰਨ੍ਯਾ ਦਾਨ ਦੀਆ ਔਰ ਬਹੁਤਸਾ
