੨੭੪
ਧ੍ਯਾਇ ੫੮
ਧਨ ਦੇ ਯੌਤੁਕ ਮੇਂ ਉਸ ਮਣਿ ਕੋ ਭੀ ਧਰ ਦੀਆ
ਮਣਿ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਉਸਮੇਂ ਸੇ ਨਿਕਾਲ ਬਾਹਰ ਕੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਮਣਿ ਯਿਹ ਹਮਾਰੇ ਕਿਸੀ ਕਾਮ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਮਨੇ ਸੂਰਯ ਕੀ ਤਪੱਸ੍ਯਾ ਕਰ ਪਾਈ ਹੈ ਹਮਾਰੇ ਕੁਲ ਸੇ ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਾਨ ਛੁੜਾਇ ਔਰ ਦੇਵਤਾ ਕੀ ਦੀ ਵਸਤੁ ਨਹੀਂ ਲੇਤੇ ਯਿਹ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਘਰ ਮੇਂ ਰੱਖੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕੇ ਨਿਕਲਕੇ ਹੀ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਮਣਿ ਲੇਕਰ ਲਜਾਇ ਰਹਾ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਸੱਤ੍ਯਭਾਮਾ ਕੋ ਲੇ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਨਿਜ ਧਾਮ ਕੋ ਪਧਾਰੇ ਔਰ ਆਨੰਦ ਸੇ ਸੱਤ੍ਯਭਾਮਾ ਸਮੇਤ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਜਾ ਬਿਰਾਜੇ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਿਧਾਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੋ ਕਲੰਕ ਕ੍ਯੋਂ ਲਗਾ ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕਹੋ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਰਾਜਾ॥
ਦੋਹਰਾ ਚਾਂਦ ਚੌਥ ਕੋ ਦੇਖਿਯੋ, ਮੋਹਨ ਭਾਦੋਂ ਮਾਸ
ਤਾਂਤੇ ਲਗ੍ਯੋ ਕਲੰਕ ਯਿਹ, ਅਤਿ ਮਨ ਭਯੋ ਉਦਾਸ
ਔਰ ਸੁਨੋ
ਦੋਹਰਾ ਜੋ ਭਾਦੋਂ ਕੀ ਚੌਥ ਕੋ, ਚਾਂਦ ਨਿਹਾਰੈ ਕੋਇ
ਯਿਹ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸ੍ਰਵਨ ਸੁਨੈ ਤਾਹਿ ਕਲੰਕ ਨ ਹੋਇ
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰ ਜਾਮਵਤੀ ਸੱਤ੍ਯਭਾਮਾ
ਬਿਵਾਹ ਬਰਣਨੋ ਨਾਮ ਸਪਤ ਪੰਚਾਸਤਮੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੫੭
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਮਣਿ ਕੇ ਲੀਏ ਜੈਸੇ
