੨੭੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੮
ਮਹਾਰਾਜ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਆਤੇ ਹੀ ਸਤਧੱਨ੍ਵਾ ਅਤਿ ਭਯ ਖਾਇ ਘਰ ਛੋੜੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਯਿਹ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਾਏ ਕਹੇ ਮੈਂਨੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਬੈਰ ਕੀਆ ਅਬ ਸ਼ਰਣ ਕਿਸ ਕੀ ਲੂੰ ਕ੍ਰਿਤਬਰਮਾ ਕੇ ਪਾਸ ਆਯਾ ਔਰ ਹਥ ਜੋੜ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਕੇ ਕਹੇ ਸੇ ਮੈਂਨੇ ਕੀਆ ਯਿਹ ਕਾਮ, ਅਬ ਮੁਝ ਪਰ ਕੋਪੇ ਹੈਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਔ ਬਲਰਾਮ, ਇਸ ਸੇ ਮੈਂ ਭਾਗ ਕਰ ਤੁਮਾਰੀ ਸ਼ਰਣ ਆਯਾ ਹੂੰ ਮੁਝੇ ਕਹੀਂ ਰਹਿਨੇ ਕਾ ਠੌਰ ਬਤਾਈਏ ਸਤਧਨ੍ਵਾ ਜੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਕ੍ਰਿਤਬਰਮਾ ਬੋਲਾ ਕਿ ਸੁਨੋ ਹਮ ਸੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਜਿਸਕਾ ਬੈਰ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਸੋ ਭਯਾ ਸੋ ਨਰ ਸਬ ਹੀ ਸੇ ਗਿਆ ਤੂੰ ਕਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਥਾ ਕਿ ਹੈ ਅਤਿ ਬਲੀ ਮੁਰਾਰਿ ਤਿਨਸੇ ਬੈਰ ਕੀਏ ਹੋਗੀ ਹਾਰ ਕਿਸੀ ਕੇ ਕਹੇ ਸੇ ਕਿਆ ਹੂਆ ਅਪਨਾ ਬਲ ਬਿਚਾਰ ਕਾਮ ਕ੍ਯੋਂ ਨੇ ਕੀਆ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਰੀਤਿ ਹੈ ਕਿ ਬੈਰ ਬ੍ਯਾਹ ਔਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਮਾਨ ਹੀ ਸੇ ਕੀਜੈ ਤੂੰ ਹਮਾਰਾ ਭਰੋਸਾ ਮਤ ਰਖ ਹਮ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦਕੇ ਸੇਵਕ ਹੈਂ ਉਨ ਸੇ ਬੈਰ ਕਰਨਾ ਹਮੇਂ ਨਹੀਂ ਸ਼ੋਭਤਾ ਜਹਾਂ ਤੇਰੇ ਸੀਂਗ ਸਮਾਇੰ ਤਹਾਂ ਜਾ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਸਤਧੱਨ੍ਵਾ ਨਿਪਟ ਉਦਾਸ ਹੋ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲ ਅਕਰੂਰ ਕੇ ਪਾਸ ਆਯਾ ਹਾਥ ਬਾਂਧ ਸਿਰ ਨਾਇ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਹਾ ਹਾ ਖਾਇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਪ੍ਰਭੁ ਤੁਮ ਹੋ ਯਾਦਵ ਪਤਿ ਈਸ ਤੁਮੇਂ ਮਾਨਕੇਨਵਾਵਤੇ ਹੈਂ ਸੀਸ, ਸਾਧੁਦ੍ਯਾਲ ਧਰਣਤੁਮ ਧੀਰ ਦੁਖ ਮਹਿ ਆਪ ਹਰਤੇ ਹੈਂ ਪਰ ਪੀਰ, ਬਚਨਾ
