੨੮੬
ਧ੍ਯਾਇ ੫੮
ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਗੋਪਾਲ॥ ਤਊ ਕਸ਼੍ਟ ਦੈ ਪਰ੍ਯੋ ਅਕਾਲ॥ ਸਾਧਨ
ਬਸ ਸ੍ਰੀ ਪਤਿ ਰਹੈਂ॥ ਤਿਨਕੇ ਸਬ ਸੁਖ ਸਮਤਿਲ ਹੈਂ
ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਲ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਅਕ੍ਰੂਰ ਜੀ ਵਹਾਂ ਸੇ ਅਤਿ ਆਤੁਰ ਹੋ ਕੁਟੰਬ ਸਮੇਤ ਕ੍ਰਿਤਬਰਮਾ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਲੀਏ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਚਲ ਖੜੇ ਹੂਏ ਔਰ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨੋਂ ਕੇ ਬੀਚ ਸਬ ਸਮੇਤ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚੇ ਇਨਕੇ ਆਨੇ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਔ ਬਲਰਾਮ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹ ਆਇ ਇਨੇਂ ਅਤਿ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਸੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਲਿਵਾਇ ਲੇ ਗਏ, ਹੇ ਰਾਜਾ ਅਕਰੂਰ ਜੀ ਕੇ ਪੂਰੀ ਮੇਂ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਤੇ ਹੀ ਮੋਹ ਬਰਖਾ ਔ ਸਮਾ ਹੂਆ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਕਾ ਦੁਖ ਦਰਿੱਦ੍ਰ ਬਹਿਗਿਆ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਹੂਈ ਸਬ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਬਾਸੀ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਸੇ ਰਹਿਨੇ ਲਗੇ ਆਗੇ ਏਕ ਦਿਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਨੇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਜੀ ਕੋ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ਏਕਾਂਤ ਲੇ ਜਾਇਕੇ ਕਹਾ ਤੁਮਨੇ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੀ ਮਣਿ ਲੇ ਕਿਆ ਕੀ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਹੈ ਫਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਕਹਾ ਜਿਸਕੀ ਵਸਤੁ ਤਿਸੇ ਦੀਜੈ ਔਰ ਵੁਹ ਨ ਹੋਇ ਤੋਂ ਉਸਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੋ ਸੌਂਪੀਏ ਪੁੱਤ੍ਰ ਨ ਹੋਇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕੋ ਦੀਜੀਏ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨ ਹੋਇ ਤੋਂ ਉਸਕੇ ਭਾਈ ਕੋ ਦੀਜੈ ਭਾਈ ਨ ਹੋਇ ਤੋ ਉਸਕੇ ਕੁਟੰਬ ਕੋ ਸੌਂਪੀਏ ਕੁਟੰਬ ਭੀ ਨ ਹੋਇ ਤੋਂ ਉਸਕੇ ਗੁਰ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੋ ਦੀਜੈ ਗੁਰ ਪੁੱਤ੍ਰ ਨਾ ਹੋਇ ਤੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋ ਦੀਜੀਏ ਪਰ ਕਿਸੀ ਕਾ ਦ੍ਰਬ੍ਯ ਆਪ ਨ ਲੀਜੀਏ ਯਿਹ ਕੰਨ੍ਯਾ ਹੈ ਇਸਸੇ
