੨੮੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੯
ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰਵਾਇ ਅਪਨੇ ਹਾਥੋਂ ਆਰਤੀ ਉਤਾਰੀ ਪੀਛੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਪਾਂਵ ਧੁਲਵਾਇ ਰਸੋਈ ਮੇਂ ਲੇਜਾਇ ਖਟਰਸ ਭੋਜਨ ਕਰਵਾਯਾ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਭੋਜਨ ਕਰ ਪਾਨ ਖਾਨੇ ਲਗੇ ਤਬ॥
ਚੌ: ਕੁੰਤੀ ਢਿਗ ਬੈਠੀ ਕਹੈ ਬਾਤ॥ ਪਿਤਾ ਬੰਧੁ ਪੂਛਤ
ਕੁਸ਼ਲਾਤ॥ ਨੀਕੇ ਸੂਰ ਸੈਨ ਬਸੁਦੇਵ॥ ਬੰਧੁ ਭਤੀਜੇ ਅਰ
ਬਲਦੇਵ॥ ਤਿਨ ਮੇਂ ਪ੍ਰਾਣ ਹਮਾਰੋ ਰਹੈ॥ ਤੁਮਬਿਨ
ਕੰਨ ਕਸ਼੍ਟ ਦੁਖ ਦਹੈ॥ ਜਬ ਜਬ ਬਿਪਤ ਪਰੀ ਅਤਿ
ਭਾਰੀ॥ ਤਬ ਤੁਮ ਰੱਖ੍ਯਾ ਕਰੀ ਹਮਾਰੀ॥ ਅਹੋਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
ਤੁਮ ਪਰ ਦੁਖ ਹਰਣਾ॥ ਪਾਂਚੋਂ ਬੰਧੁ ਤੁਮਾਰੀ ਸ਼ਰਣਾ॥
ਜ੍ਯੋਂ ਹਰਣੀ ਬਕ ਝੁੰਡਕਿ ਤ੍ਰਾਸਾ॥ ਤ੍ਯੋਂ ਯੋਹ ਅੰਧ
ਸੁਤਨ ਕੇ ਬਾਸਾ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਕੁੰਤੀ ਯੋਂ ਕਹਿ ਚੁਕੀ॥
ਚੌ: ਤਬਹਿ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਜੋਰੇ ਹਾਥ॥ ਤੁਮ ਹੋ ਪ੍ਰਭੁ ਯਾਦਵ
ਪਤਿ ਨਾਥ॥ ਤੁਮਕੋ ਜੋਗੀਸ਼੍ਵਰ ਨਿਤ ਧ੍ਯਾਵਤ॥ ਸ਼ਿਵ
ਬਿਰੰਚ ਕੇ ਧ੍ਯਾਨ ਨ ਆਵਤ॥ ਹਮਕੋ ਘਰ ਹੀ ਦਰਸ਼ਨ
ਦੀਨੋ॥ ਐਸੋ ਕਹਾ ਪੁੰਨ੍ਯ ਹਮ ਕੀਨੋ॥ ਚਾਰਮਾਸਰਹਿ
ਕੇ ਸੁਖ ਦੈਹੌ॥ ਬਰਖਾ ਰਿਤੁ ਬੀਤੇ ਘਰ ਜੈਹੋ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਭਕਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਸ੍ਰੀ ਬਿਹਾਰੀ ਸਬ ਕੋ ਆਸਾ ਭਰੋਸਾ ਦੇ ਵਹਾਂ ਰਹੇ ਔ ਦਿਨ ਦਿਨ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰੇਮ ਬਢਾਨੇ
