੨੯੪
ਧ੍ਯਾਇ ੫੯
ਔ ਸਬ ਕਾ ਬਿਰਹ ਦੁਖ ਗਿਆ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਾ ਮੁਖ ਦੇਖ ਸੁਖ ਪਾਯਾ ਔਰ ਮਨ ਕਾ ਖੇਦ ਸਬ ਗਵਾਯਾ ॥
ਆਗੇ ਏਕਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਇ ਕਾਲਿੰਦੀ ਕਾ ਭੇਦ ਸਬ ਸਮਝਾਇਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਕਾਲਿੰਦੀ ਕੋ ਹਮ ਲੇ ਆਏ ਹੈਂ ਤੁਮ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਹਮਾਰਾ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਬ੍ਯਾਹ ਕਰ ਦੋ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਨੇ ਵਹੀਂ ਮੰਤ੍ਰੀ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀ ਕਿ ਤੁਮ ਅਭੀ ਜਾਇ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀ ਸਬ ਸਾਮਾ ਲੇ ਆਓ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਨੇ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀ ਸਮੱਗ੍ਰੀ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਸਬ ਲਾਇ ਦੀ ਤਿਸੀ ਸਮਯ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਨੇ ਏਕ ਜਯੋਤਸ਼ੀ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਸ਼ੁਭ ਦਿਨ ਠਹਿਰਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕਾ ਕਾਲੰਦੀ ਕੇ ਸਾਥ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਬ੍ਯਾਹ ਕੀਆ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਰਾਜਾ ਕਾਲਿੰਦੀ ਕਾ ਬਿਵਾਹ ਤੋ ਯੋਂ ਹੂਆ ਅਬ ਆ ਜੈਸੇ ਮਿਤ੍ਰਬਿੰਦਾ ਕੋ ਹਰਿ ਲਾਏ ਔ ਬ੍ਯਾਹਾ ਤੈਸੇ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਤੁਮ ਚਿਤ ਦੇ ਸੁਨੋ ਸੂਰਸੈਨ ਕੀ ਬੇਟੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੀ ਫੁੱਫੀ ਤਿਸਕਾ ਨਾਮ ਰਾਜਾਧਿ ਦੇਵੀ ਉਸਕੀ ਕੰਨ੍ਯਾ ਮਿਤ੍ਰਬਿੰਦਾ ਜਬ ਵੁਹ ਬ੍ਯਾਹਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੂਈ ਤਬ ਉਸਨੇ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੀਆ ਤਹਾਂ ਸਬ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਨਰੇਸ ਗੁਣਵਾਨ ਰੂਪ ਨਿਧਾਨ ਮਹਾਂ ਬਲਵਾਨ ਸੂਰਬੀਰ ਅਤਿ ਧੀਰ ਬਨ ਠਨ ਕੇ ਏਕ ਸੇ ਏਕ ਅਧਿਕ ਜਾਂ ਇਕੱਠੇ ਹੂਏ ਯੇਹ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਭੀ ਅਰਜੁਨ ਕੋ ਸਾਥ ਲੈ
