੩੦੨
ਧ੍ਯਾਇ ੬੦
ਨਿਤ ਉਠ ਸੋਲਹ ਸਹੱਸ੍ਰ ਏਕ ਸੌ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾਓਂ ਕੇ ਖਾਨੇ ਪੀਨੇ ਕੀ ਚੌਕਸੀ ਵੁਹ ਕੀਆ ਕਰੇ ਔਰ ਬੜੇ ਯਤਨ ਸੇ ਉਨਕੀ ਪਾਲਨਾ ਕਰਵਾਵੇ॥
ਏਕ ਦਿਨ ਭੋਮਾਸੁਰ ਅਤਿ ਕੋਪ ਕਰ ਪੁਖ੍ਯਕ ਬਿਮਾਨ ਮੇਂ ਬੈਠ ਜੋ ਲੰਕਾ ਸੇ ਲਾਯਾ ਥਾ ਸੁਰ ਪੁਰ ਮੇਂ ਗਿਆ ਔਰ ਲਗਾ ਦੇਵਤਾਓਂ ਕੋ ਸਤਾਨੇ ਉਸਕੇ ਦੁਖ ਸੇ ਦੇਵਤਾ ਸਥਾਨ ਛੋੜ ਅਪਨਾ ਜੀ ਲੇ ਲੇ ਜਿਧਰ ਤਿਧਰ ਭਾਗ ਗਏ ਤਬ ਵੁਹ ਅਦਿਤਿ ਕੇ ਕੁੰਡਲ ਔਰ ਇੰਦ੍ਰ ਕਾ ਛੱਤ੍ਰ ਛੀਨ ਲਾਯਾ ਆਗੇ ਸਬ ਸ੍ਰਿਸ਼੍ਟੀ ਕੇ ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨੀਯੋਂ ਕੋ ਅਤਿ ਦੁਖ ਦੇਨੇ ਲਗਾ ਉਸਕਾ ਸਬ ਆਚਰਣ ਸੁਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜਗ ਬੰਧੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਨੇ ਜੀਮੇਂ ਕਹਾ
ਚੌ: ਵਾਹਿ ਮਾਰਿ ਸੁੰਦਰਿ ਸਬ ਲ੍ਯਾਊਂ॥ ਸੁਰਪਤਿ ਛੱਤ੍ਰ
ਤਹੀ ਪਹੁੰਚਾਉੂਂ॥ ਜਾਇ ਆਦਿਤਿ ਕੇ ਕੁੰਡਲ ਦੇਹੌਂ॥
ਨਿਰਭਯ ਰਾਜ ਇੰਦ੍ਰ ਕੋ ਕਰਿ ਹੌਂ॥
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਪੁਨਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਸੱਤ੍ਯਭਾਮਾ ਸੇ ਕਹਾਕਿ ਨਾਰੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਚਲੇ ਤੋ ਭੋਮਾਸੁਰ ਮਾਰਾ ਜਾਇ ਕਿਉਂਕਿ ਤੂੰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਅੰਸ ਹੈ ਇਸ ਲੇਖੇ ਉਸਕੀ ਮਾਂ ਹੂਈ ਜਬ ਦੇਵਤਾਓਂ ਨੇ ਭੂਮਿ ਕੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਾ ਵਰ ਦੀਆ ਥਾ ਤਬ ਯਿਹ ਕਹਿ ਦੀਆ ਥਾ ਕਿ ਜਦ ਤੂੰ ਮਾਰਨੇ ਕੋ ਕਹੇਗੀ ਤਦ ਤੇਰਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਮਰੇਗਾ ਨਹੀਂ ਤੋ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤਿ ਮਾਰਾ ਨ ਮਰੇਗਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸੱਤ੍ਯਭਾਮਾ ਜੀ ਕੁਛ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚ ਸਮਝ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਅਨਮਨੀ ਹੋ ਰਹੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਆਪਕਾ ਸੁਤ
