ਧ੍ਯਾਇ ੬੦
੩੧੧
ਪੀਛੇ ਉਸਨੇ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਕਾ ਕਹਾ ਸਬਇੰਦ੍ਰਾਣੀ ਸੇ ਜਾਇ ਕਹਾ
ਚੋਂ: ਇੰਦ੍ਰਾਣੀ ਸੁਨ ਕਹੈ ਰਿਸਾਇ॥ ਸੁਰਪਤਿ ਤੇਰੀ ਕੁਮਤਿ
ਨ ਜਾਇ॥ ਤੂੰਹੈ ਬਡੋ ਮੂੜ੍ਹ ਪਤਿ ਅੰਧੁ॥ ਕੋਹੈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
ਕੌਨ ਕੋ ਬੰਧੁ॥
ਤੁਝੇ ਵੁਹ ਸੁਧਿ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ ਜੋ ਉਸਨੇ ਬ੍ਰਿਜ ਮੇਂ ਸੇ ਤੇਰੀ ਪੂਜਾ ਮੇਟ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀਯੋਂ ਕੇ ਗਿਰਿ ਗੋਵਰਧਨ ਪੁਜਵਾਯਾ ਛਲ ਕਰ ਤੇਰੀ ਪੂਜਾ ਕਾ ਸਬ ਪਕਵਾਨ ਆਪ ਖਾਯਾ ਫਿਰ ਸਾਤ ਦਿਨ ਤੁਝੇ ਗਿਰਿ ਪਰ ਬਰਖਵਾਯਾ ਉਸਨੇ ਤੇਰਾ ਗਰਭ ਗੰਵਾਇ ਸਬ ਜਗਤ ਮੇਂ ਨਿਰਾਦਰ ਕੀਆ ਇਸ ਬਾਤ ਕੀ ਕੁਛ ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ ਲਾਜ ਹੈ ਯਾ ਨਹੀਂ ਵੁਹ ਅਪਣੀ ਨਾਰੀ ਕੀ ਬਾਤ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਕਹਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤਾ ਸੁਨਤਾ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਇੰਦ੍ਰਾਣੀ ਨੇ ਇੰਦ੍ਰ ਸੇਯੋਂ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਤਬ ਵਹੁ ਅਪਨਾ ਸਾ ਮੁੰਹ ਲੇ ਉਲਟ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕੇ ਪਾਸ ਆਯਾ ਔ ਬੋਲਾ ਹੇ ਰਿਖਿਰਾਇ ਤੁਮ ਮੇਰੀ ਓਰ ਸੇ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਕਹੋ ਕਿ ਕਲਪ ਬ੍ਰਿਛ ਨੰਦਨ ਬਨ ਤਜ ਅੰਤ ਨ ਜਾਇਗਾ ਔ ਜਾਏਗਾ ਤੋ ਵਹਾਂ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤਿ ਨ ਰਹੇਗਾ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫਿਰ ਸਮਝਾ ਕੇ ਕਹੀਯੋ ਜੋ ਆਗੇ ਕੀ ਭਾਂਤਿ ਅਬ ਯਹਾਂ ਹਮ ਸੇ ਬਿਗਾੜ ਨ ਕਰੈਂ ਜੈਸੇ ਬ੍ਰਿਜ ਮੇਂ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸ਼ੀਥੋਂ ਕੋ ਬਹਿਕਾਇ ਗਿਰਿ ਕਾ ਮਿਸ ਕਰ ਸਬ ਹਮਾਰੀ ਪੂਜਾ ਕੀ ਸਾਮਾ ਖਾਇ ਗਏ ਨਹੀਂ ਤੋ ਮਹਾਂ ਯੁੱਧ ਹੋਗਾ॥
ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਨਾਰਦ ਨੇ ਆ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਇੰਦ੍ਰ
