ਧ੍ਯਾਇ ੬੨
੩੧੯
ਜਾਨ ਦਾਸੀ ਸੰਗ ਲਈ॥ ਤੁਮ ਮੋਹਿ ਨਾਥ ਬੜਾਈ
ਦਈ॥ ਯੇਹ ਸੁਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਹਯੋ ਸੁਨ ਪ੍ਯਾਰੀ॥ ਗਯਾਨ
ਧ੍ਯਾਨ ਗਤਿ ਲਈ ਹਮਾਰੀ॥ ਸੇਵਾ ਭਜਨ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ
ਜਾਨ੍ਯੋ॥ ਤੋਹੀ ਸੋਂ ਮੇਰੋ ਮਨ ਮਾਨ੍ਯੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸੰਤੁਸ਼੍ਟ ਹੋ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਫਿਰ ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨੇ ਲਗੀਂ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਰੇ ਰੁਕਮਣੀ ਮਾਨ
ਲੀਲ੍ਹਾ ਬਰਣਨੋ ਨਾਮ ਏਕ ਖਸ਼ਿ੍ਟਤਮੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੬੧
ਸ੍ਰੀ ਸਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸੋਲਹ ਸਹੱਸ੍ਰ ਏਕ ਸੌ ਆਠ ਇਸਤ੍ਰੀਯੋਂ ਕੋ ਲੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਸੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਬਿਹਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਆਠੋਂ ਪਟਰਾਨੀਆਂ ਆਠੋਂ ਪਹਿਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਮੇਂ ਰਹੈਂ ਨਿਤ ਉਠ ਭੋਰ ਹੀ ਕੋਈ ਮੁਖ ਧੁਲਵਾਵੈ ਕੋਈ ਉਬਟਨ ਲਗਾਇ ਨੁਲ੍ਹਾਵੈ ਕੋਈ ਖਟ ਰਸ ਭੋਜਨ ਬਨਾਇ ਜਿਮਾਵੈ ਕੋਈ ਅੱਛੇ ਪਾਨ ਲੌਂਗ ਇਲਾਯਚੀ ਜਾਇਫਲ ਜਾਬ੍ਰਿਤੀ ਸਮੇਤ ਪਿਯ ਕੋ ਬਨਾਇ ਬਨਾਇ ਖਿਲਾਵੈ ਕੋਈ ਸੁਥਰੇ ਬਸਤ੍ਰ ਔਰ ਰਤਨ ਜਟਿਤ ਆਭੂਖਣ ਚੁਨ ਸੁਬਾਸ ਬਨਾਇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਪਹਿਠਾਤੀ ਥੀ॥
ਕੋਈ ਫੂਲ ਮਾਲ ਪਹਿਰਾਇ ਗੁਲਾਬ ਨੀਰ ਛਿੜਕ ਚੰਦਨ ਚਰਚਤੀ ਥੀ ਕੋਈ ਪੰਖਾ ਡੁਲਾਤੀ ਥੀ ਔਰ ਕੋਈ ਪਾਂਵ ਦਾਬਤੀ ਥੀ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਸਬਰਾਨੀਆਂ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਸਦਾ ਸੇਵਾ ਕਰੈਂ ਔ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਹਰਿ ਉਨ੍ਹੇਂ ਸੁਖ ਦੇਂ
