੩੨੦
ਧ੍ਯਾਇ ੬੨
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕਈ ਬਰਖ ਕੇ ਬੀਚ॥
ਦੋਹਰਾ ਏਕ ਏਕ ਯਦੁ ਨਾਥ ਕੀ, ਤਿਯ ਨੇ ਜਾਏ ਪੁੱਤ੍ਰ
ਇਕ ਇਕ ਕੰਨ੍ਯਾ ਲੱਖਮੀ, ਦਸ ਦਸ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸੁਪੁੱਤ੍ਰ
ਏਕ ਲੱਖ ਇਕ ਸਠ ਸਹਸ, ਅੱਸੀ ਬਾਢ ਇਕ ਬਾਰ
ਉਪਜੇ ਹਰਿ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਯੇਹ, ਗੁਣ ਬਲ ਰੂਪ ਅਪਾਰ
ਸਬ ਮੇਘ ਬਰਣ, ਚੰਦ੍ਰਮੁਖ, ਕਮਲ ਨਯਨ, ਨੀਲੇ ਪੀਲੇ ਝੰਗੁਲੇ ਪਹਿਨੇ ਗੰਡੇ ਕਢੁਲੇ ਤਾਇਤ ਗਲੇ ਮੇਂ ਡਾਲੇ ਘਰ ਘਰ ਬਾਲ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਕਰ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੋ ਸੁਖ ਦੇਂ ਔਰ ਉਨਕੀ ਮਾਏਂ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤ ਸੇ ਲਾਡ ਪ੍ਯਾਰ ਕਰ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਨ ਕਰੈਂ ਮਹਾਰਾਜ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰੋਂ ਕਾ ਹੋਨਾ ਸੁਨ ਰੁਕਮ ਨੇ ਅਪਨੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਚਾਰੁਮਤੀ ਜੋ ਕ੍ਰਿਤਬਰਮਾ ਕੇ ਬੇਟੇਕੋ ਮਾਂਗੀ ਹੈ ਉਸੇ ਨ ਦੂੰਗਾ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕਰੂੰਗਾ ਤਮ ਕਿਸੀ ਕੋ ਭੇਜ ਮੇਰੀ ਬਹਿਨ ਰੁਕਮਣੀ ਕੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਮੇਤ ਬੁਲਾਇ ਭੇਜੋ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰੁਕਮ ਕੀ ਨਾਰੀ ਨੇ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਨਨਦ ਕੋ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਮੇਤ ਬੁਲਾਯਾ ਏਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੇ ਹਾਥ, ਔਰ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੀਆ ਭਾਈ ਭੌਜਾਈ ਕੀ ਚਿੱਠੀ ਪਾਤੇ ਹੀ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਆਗ੍ਯਾ ਲੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਹਿਤ ਚਲੀ ਚਲੀ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਸੇ ਭੋਜ ਕਟ ਮੇਂ ਭਾਈ ਕੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ॥
