ਧ੍ਯਾਇ ੬੨
੩੨੩
ਕੇ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲਤੇ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਇਨ੍ਹੇਂ ਲੇ ਗਏ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੰਗਲ ਹੂਆ ਯੇਹ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਸੁਖ ਸੇ ਰਹਿਨੇ ਲਗੇ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਕਈ ਬਰਖ ਪੀਛੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੂਆ ਉਸ ਕਾਲ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀਨੇ ਜ੍ਯੋਤਿਸ਼ੀਯੋਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਸਬ ਕੁਟੰਬ ਕੋ ਬੈਠਾਇ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰਵਾਇ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਕੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਨਾਮ ਕਰਣ ਕੀਆ ਜ੍ਯੋਤਿਸ਼ੀਯੋਂ ਨੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਬਰਖ, ਮਾਸ, ਪੱਖ ਦਿਨ, ਤਿਥਿ, ਘੜੀ, ਲਗਨ, ਨਖੱਤ੍ਰ ਠਹਿਰਾਇ ਉਸ ਲੜਕੇ ਕਾ ਨਾਮ ਅਨਿਰੁੱਧ ਰੱਖਾ ਉਸ ਕਾਲ॥
ਸੋ: ਫੂਲੇ ਅੰਗ ਨ ਸਮਾਇ, ਦਾਨ ਦੱਖਿਣਾ ਦ੍ਵਿਜਨ ਕੋ
ਦੇਤ ਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਘਾਇ, ਪੂਤ ਭਯੋ ਪ੍ਰਦਯੁਮਨ ਕੋ
ਮਹਾਰਾਜ ਨਾਤੀ ਕੇ ਹੋਨੇ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਰੁਕਮ ਨੇ ਬਹਿਨ ਬਹਿਨੋਈ ਕੋ ਅਤਿ ਹਿਤ ਕਰ ਯਿਹ ਪੱਤ੍ਰੀ ਮੇਂ ਲਿਖ ਭੇਜਾ ਕਿ ਤੁਮਾਰੇ ਪੋਤੇ ਸੇ ਹਮਾਰੀ ਪੋਤੀ ਕਾ ਬ੍ਯਾਹ ਹੋਇ ਤੇ ਬੜਾ ਆਨੰਦ ਹੈ ਔਰ ਪੀਛੇ ਏਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਰੋਲੀ, ਅੱਛਤ, ਰੁਪੱਯਾ, ਨਾਰੀਯਲ, ਦੇ ਉਸੇ ਸਮਝਾਇਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਜਾਇ ਹਮਾਰੀ ਓਰ ਸੇ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕਾ ਪੌਤ੍ਰ ਅਨਿਰੁੱਧ ਹਮਾਰਾ ਦੋਹਤਾ ਹੈ ਤਿਸੇ ਟੀਕਾ ਦੇ ਆਵੋ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਕਾ ਔਰ ਲਗਨ ਸਾਥ ਹੀ ਲੇ ਚਲਾ ਚਲਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਪਾਸ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ
