੩੨੪
ਧ੍ਯਾਇ ੬੨
ਮੇਂ ਗਿਆ ਉਸੇ ਦੇਖ ਪ੍ਰਭੁਨੇ ਅਤਿ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਕਰ ਪੂਛਾ ਕਿ ਕਹੋ ਦੇਵਤਾ ਆਪਕਾ ਆਨਾ ਕਹਾਂ ਸੇ ਹੂਆ ਬ੍ਰਾਹਮਨ ਬੋਲਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਂ ਰਾਜਾ ਭੀਖਮਕ ਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਰੁਕਮ ਕਾ ਪਠਾਯਾ ਉਨ ਕੀ ਪੌਤ੍ਰੀ ਔ ਆਪਕੇ ਪੌਤ੍ਰ ਸੇ ਸਨਬੰਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਟੀਕਾ ਔਰ ਲਗਨ ਲੇ ਆਯਾ ਹੂੰ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਦਸ ਭਾਈਯੋਂ ਕੋ ਬਲਾਇ ਟੀਕਾ ਔਰ ਲਗਨ ਲੇ ਉਸ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਦੇ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਔਰ ਆਪ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਜਾਇ ਚਲਨੇ ਕਾ ਬਿਚਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਨਿਦਾਨ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਵਹਾਂ ਸੇ ਉਠ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਇ ਸਬ ਸਮਾਚਾਰ ਸੁਨਾਇ ਉਨਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਬਾਹਰ ਆਇ ਬਰਾਤ ਕੀ ਸਬ ਜਾਮਾ ਮੰਗਵਾਇ ਮੰਗਵਾਇ ਇਕੱਠੀ ਕਰਵਾਨੇ ਲਗੇ ਕਈ ਏਕ ਦਿਨ ਮੇਂ ਜਬ ਸਬ ਮਾਨ ਉਪਸਥਿਤ ਹੋ ਚੁਕਾ ਤਬ ਬੜੀ ਧੂਮ ਧਾਮ ਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਬਰਾਤ ਲੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਸੇ ਭੋਜਕਟ ਨਗਰ ਕੋ ਚਲੇ
ਉਸ ਕਾਲ ਏਕ ਝਮਝਮਾਤੇ ਰਥ ਪਰ ਤੋ ਸ੍ਰੀ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਪੁੱਤ੍ਰ ਪੌਤ੍ਰ ਕੋ ਲੀਏ ਬੈਠੀ ਜਾਤੀ ਥੀਂ ਔਰ ਏਕ ਰਥ ਪਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਔਰ ਬਲਰਾਮ ਬੈਠੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਨਿਦਾਨ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਸਬ ਸਮੇਤ ਪ੍ਰਭੁ ਵਹਾਂ ਪਹੁੰਚੇ, ਮਹਾਰਾਜ ਬਰਾਤ ਕੇ ਪਹੁੰਚਤੇ ਹੀ ਰੁਕਮ ਕਲਿੰਗਾਦਿ ਸਬ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਰਾਜਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਇ ਅਗੈਨੀ ਕਰ ਸਬ ਕੋ ਬਾਗੇ ਪਹਿਰਾਇ ਅਤਿ ਆਦਰਮਾਨ ਕਰ ਜਨਵਾਸੇ ਲਿਵਾਇ
