੩੨੬
ਧ੍ਯਾਇ ੬੨
ਗਿਆ ਵੇ ਸਬ ਮਿਲ ਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਰੁਕਮ ਤੁਮਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਕੋ ਇਤਨਾ ਧਨ ਦ੍ਰਬ੍ਯ ਦੀਆ ਔ ਉਨੋਂ ਨੇ ਮਾਰੇ ਅਭਿਮਾਨ ਕੇ ਕੁਛ ਭਲਾ ਨ ਮਾਨਾ ਏਕ ਤੋ ਹਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਤ ਕਾ ਪਛਤਾਵਾ ਹੈ ਔਰ ਦੂਸਰੇ ਉਸ ਬਾਤ ਕੀ ਕਰਕ ਹਮਾਰੇ ਮਨ ਸੇ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਕਿ ਜੋ ਬਲਰਾਮ ਨੇ ਤੁਮੇਂ ਅਭਿਰਾਮ ਕੀਆ ਥਾ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰੁਕਮ ਕੋ ਕ੍ਰੋਧ ਹੂਆ ਤਬ ਰਾਜਾ ਕਲਿੰਗ ਬੋਲਾ ਕਿ ਏਕ ਬਾਤ ਮੇਰੇ ਜੀ ਮੇਂ ਆਈ ਹੈ ਕਹੋ ਤੋ ਕਹੂੰ ਰੁਕਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਹੋ ਫਿਰ ਉਨਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕੁਛ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਪਰ ਬਲਰਾਮ ਕੋ ਬੁਲਾ ਦੋ ਤੋ ਹਮ ਉਸ ਸੇ ਚੌਪੜ ਖੇਲ ਸਬ ਧਨ ਜੀਤ ਲੇਂ ਔਰ ਜੈਸਾ ਉਸੇ ਅਭਿਮਾਨ ਹੈ ਤੈਸਾ ਯਹਾਂ ਸੇ ਰੀਤੇ ਹਾਥ ਬਿਦਾ ਕਰੇਂ ਜੋਂ ਕਲਿੰਗ ਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ਤੋਂ ਹੀ ਰੁਕਮ ਵਹਾਂ ਸੇ ਉਠ ਕੁਛ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰਤਾ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਜਾ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਕੋ ਸਬ ਰਾਜਾਓਂ ਨੇ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਬੁਲਾਯਾ ਹੈ ਚੌਪੜ ਖੇਲਨੇ ਕੋ॥
ਚੌ: ਸੁਨ ਬਲਭੱਦ੍ਰ ਤਬਹਿ ਤਹ ਆਯੋ॥ ਭੂਪਤਿ ਉਠ ਕੇ
ਸੀਸ ਨਿਵਾਯੋ॥
ਆਗੇ ਸਬ ਰਾਜਾ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕਾ ਸਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਆਪਕੋ ਚੌਪੜ ਖੇਲਨੇ ਕਾ ਬੜਾ ਅੱਭ੍ਯਾਸ ਹੈ ਇਸ ਲੀਏ ਹਮ ਆਪਕੇ ਸਾਥ ਖੇਲਾ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਉਨੋਂ ਨੇ ਚੌਪੜ ਮੰਗਵਾਇ ਬਿਛਾਈ ਔ ਰੁਕਮ ਔਰ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸੇ
