੩੪੨
ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਏਕ ਏਕ ਲਿਖ ਲਿਖ ਦਿਖਾਨੇ ਲਗੀ ਇਸਮੇਂ ਅਨਿਰੁੱਧ ਕਾ ਚਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਉੂਖਾ ਬੋਲੀ॥
ਚੌ: ਅਬ ਮਨ ਚੋਰ ਸਖੀ ਮੈਂ ਪਾਯੋ॥ ਰਾਤ ਯਹੀ ਮੇਰੇ ਢਿਗ
ਆਯੋ॥ ਕਰ ਅਬ ਸਖਿ ਤੂ ਕਛੂ ਉਪਾਵ॥ ਯਾ ਕੋ ਢੂੰਡ
ਕਹੂੰ ਤੇ ਲ੍ਯਾਵ॥ ਸੁਨਕੈ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਯੋਂ ਕਹੈ॥ ਅਬ
ਯਿਹ ਮੋ ਤੋ ਕਯੋਂ ਬਚ ਰਹੈ॥
ਯੋਂ ਸਨਾਇ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਪੁਨਿ ਬੋਲੀ ਕਿ ਸਖੀ ਤੂ ਇਸੇ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੀ ਮੈਂ ਪਹਿਚਾਨੂੰ ਹੂੰ ਯਿਹ ਯਦੁਬੰਸੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕਾ ਪੋਤਾ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਕਾ ਬੇਟਾ ਔ ਅਨਿਰੁੱਧ ਇਸਕਾ ਨਾਮ ਹੈ ਵੇ ਸਮੁੱਦ੍ਰ ਕੇ ਤੀਰ ਨੀਰ ਮੇਂ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਨਾਮ ਏਕ ਪੁਰੀ ਹੈ ਤਹਾਂ ਯਿਹ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਹਰਿ ਆਗ੍ਯਾ ਸੇ ਉਸ ਪੁਰੀ ਕੀ ਚੌਕੀ ਆਠ ਪਹਿਰ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕ੍ਰ ਦੇਤਾ ਹੈ ਇਸ ਲੀਯੇ ਕਿ ਕੋਈ ਦੈਤ੍ਯ ਦਾਨਵ ਦੁਸ਼ਟ ਆਇ ਯਦੁ ਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਨ ਸਤਾਵੈ ਔਰ ਜੋ ਕੋਈ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਆਵੈ ਸੋ ਬਿਨਾਂ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਨ ਆਨੇ ਪਾਵੈ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਉੂਖਾ ਅਤਿ ਉਦਾਸ ਹੋ ਬੋਲੀ ਕਿ ਸਖੀ ਜੋ ਵਹਾਂ ਐਸੀ ਵਿਕਟ ਠਾਂਵ ਹੈ ਤੋ ਤੂ ਕਿਸ ਭਾਂਤ ਜਾਇ ਮੇਰੇ ਕੰਤ ਕੋ ਲਾਵੇਗੀ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਲੀ ਤੂ ਇਸ ਬਾਤ ਸੇ ਨਿਸਚਿੰਤ ਰਹੁ ਮੈਂ ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਤੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਪਤਿ ਕੋ ਲਾ ਮਿਲਾਤੀ ਹੂੰ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਰਾਮ ਨਾਮੀ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨ ਗੋਪੀ ਚੰਦਨ ਕਾ ਉੂਰਧ ਪੁੰਡ੍ਰ ਤਿਲਕ ਕਾਢ ਛਾਪੀ ਉਰ ਭੁਜ ਮੂਲ ਔ ਕੰਠ ਮੇਂ ਲਗਾਇ ਬਹੁਤ ਸੀ ਤੁਲਸੀ ਕੀ ਮਾਲਾ
