ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੪੩
ਗਲੇ ਮੇਂ ਲਾਡ ਹਾਥ ਮੇਂ ਬੜੇ ਬੜੇ ਤੁਲਸੀ ਸੇ ਹੀਰੋਂ ਕੀ ਸਿਮਰਣੀ ਲੇ ਉੂਪਰ ਸੇ ਹੀਰਾ ਬਲ ਓਢ ਕਾਂਖ ਮੇਂ ਅਸਨੈਟੀ ਭਗਤਗੀਤਾ ਕੀ ਪੋਥੀ ਦਬਾ ਕਰ ਪ੍ਰੇਮ ਭਕਤ ਵੈਸਨਵ ਕਾ ਭੇਖ ਬਨਾਇ ਉੂਖਾ ਕੋ ਯੋਂ ਸੁਨਾਇ ਸਿਰ ਨਾਇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਕੋ ਚਲੀ॥
ਦੋਹਰਾ ਪੈਂਡੇ ਅਬ ਆਕਾਸ਼ ਕੇ, ਅੰਤਰਿਖ੍ਯਹ੍ਵੈ ਜਾਉਂ
ਲ੍ਯਾਉੂਂ ਤੋਰੇ ਕੰਤ ਕੋ, ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖ ਤੋ ਨਾਉਂ
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਅਪਨੀ ਮਾਯਾ ਕਰ ਪਵਨ ਕੇ ਤੁਰੰਗ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ ਮੇਂ ਸ੍ਯਾਮ ਘਟਾਕੇ ਸਾਥ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਜਾ ਬਿਜਲੀ ਸੀ ਚਮਕੀ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਵੜ ਗਈ ਐਸੀ ਕਿ ਇਸਕਾ ਜਾਨਾ ਕਿਸੀ ਨੇ ਨ ਜਾਨਾ ਆਗੇ ਵੁਹ ਢੂੰਡਤੀ ਢੂੰਡਤੀ ਵਹਾਂ ਗਈ ਜਹਾਂ ਪਲੰਘ ਪਰ ਸੋਏ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਅਕੇਲੇ ਸ੍ਵਪਨ ਮੇਂ ਉੂਖਾ ਕੇ ਸਾਥ ਵਿਹਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਥੇ ਇਸਨੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਝਟ ਉਸ ਸੋਤੇ ਕਾ ਪਲੰਘ ਉਠਾਇ ਚੱਟ ਅਪਨੀ ਬਾਟਲੀ
ਚੌ: ਸੋਵਤ ਹੀ ਪਰਯੰਕ ਸਮੇਤ॥ ਲਏ ਜਾਤ ਉੂਖਾ ਕੇ ਹੇਤ॥
ਅਨਿਰੁੱਧ ਕੋ ਲੈ ਆਈ ਤਹਾਂ॥ ਉੂਖਾ ਚਿੰਤਤਿ ਬੈਠੀ ਜਹਾਂ
ਮਹਾਰਾਜ ਪਲੰਘ ਸਮੇਤ ਅਨਿਰੁੱਧ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਉੂਖਾ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਹਕਬਕਾਇ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਕੋ ਪਾਵੋਂ ਪਰ ਜਾਇ ਗਿਰੀ ਪੀਛੇ ਯੋਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਧੰਨ੍ਯ ਹੈਂ ਧੰਨ੍ਯ ਹੈਂ ਸਖੀ ਤੇਰੇ ਸਾਹਸ ਔ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮ ਕੋ ਜੋ ਐਸੀ ਕਠਿਨ ਠੌਰ ਮੇਂ ਜਾਇ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਪਲੰਘ ਸਮੇਤ ਉਠਾ ਲਾਈ ਔਰ ਅਪਨੀ ਪ੍ਰਤਿਗ੍ਯਾ ਪੂਰੀ
