੩੪੮
ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
ਦੂਸਰੇ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੱਚ ਹੈ ਤੋ ਚਲੋ ਬਾਣਾਸੁਰ ਸੇ ਜਾਇ ਕਹੈਂ ਸਮਝ ਬੂਝ ਯਹਾਂ ਕ੍ਯੋਂ ਬੈਠੇ ਰਹੈਂ॥
ਚੌ: ਏਕ ਕਹੈ ਯਿਹ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ॥ ਤੁਮ ਸਬ ਬੈਠ ਰਹੋ
ਅਰਗਾਇ॥ ਭਲੀ ਬੁਰੀ ਜੋ ਹੋਇ ਸੋ ਹੋਇ॥ ਹੋਨਹਾਰ
ਮੇਟੈ ਨਹਿ ਕੋਇ॥ ਕਛੂ ਨ ਬਾਤ ਕੁਵਰਿ ਕੀ ਕਹੀਏ
ਚੁਪ ਹ੍ਵੈ ਦੇਖ ਬੈਠ ਹੀ ਰਹੀਏ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਦ੍ਵਾਰਪਾਲ ਆਪਸ ਮੇਂ ਯੇਹ ਬਾਤੇਂ ਕਰਤੇ ਹੀ ਥੇ ਕਿ ਕਈ ਇਕ ਯੋਧਾ ਸਾਥ ਲੀਏ ਫਿਰਤਾ ਫਿਰਤਾ ਬਾਣਾਸੁਰ ਵਹਾਂ ਆ ਨਿਕਲਾ ਔਰ ਮੰਦਿਰ ਕੇ ਉੂਪਰ ਦ੍ਰਿਸ਼੍ਟੀ ਕਰ ਸ਼ਿਵਜੀ ਕੀ ਦਈ ਹੂਈ ਧੁਜਾ ਕੋ ਦੇਖ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਸੇ ਧੁਜਾ ਕਿਆ ਹੂਈ ਦ੍ਵਾਰ ਪਾਲੋਂ ਨੇ ਉਤਰ ਦੀਆ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਵੁਹ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਹੂਏ ਕਿ ਟੂਟਕਰ ਗਿਰ ਪੜੀ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ਼ਿਵਜੀ ਕਾ ਬਰਨ ਸਿਮਰਣ ਕਰ ਭਾਵਿਤ ਹੋ ਬਾਣਾਸੁਰ ਬੋਲਾ॥
ਚੌ: ਕਬ ਕੀ ਧ੍ਵਜਾ ਪਤਾਕਾ ਗਿਰੀ॥ ਵੈਰੀ ਕਹੂੰ ਔਤਰਯੋ ਹਰੀ
ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਬਾਣਾਸੁਰ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਇਕ ਦ੍ਵਾਰਪਾਲ ਸਨਮੁਖ ਜਾ ਖੜਾ ਹੋ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਬਾਤ ਹੈ ਪਰ ਮੈਂ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਜੋ ਆਪ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਉੂ ਤੋ ਜ੍ਯੋਂ ਕੀ ਤ੍ਯੋਂ ਕਹਿ ਸੁਨਾਉੂਂ ਬਾਣਾਸੁਰ ਨੇ ਆਗ੍ਯਾ ਕੀ ਅੱਛਾ ਕਹਿ ਤਬ ਪੌਰੀਯਾ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਅਪਰਾਧ ਖ੍ਯਮਾਂ ਹੋ ਕਈ ਦਿਨ ਸੇ ਹਮ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਕੇ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਕੋਈ ਪੁਰਖ ਆਯਾ ਹੈ ਵੁਹ ਦਿਨ ਰਾਤ
