ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੪੯
ਬਾਤੇਂ ਕੀਆ ਕਰਤਾ ਹੈ ਇਸਕਾ ਭੇਦ ਹਮ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਕਿ ਵੁਹ ਕੌਨ ਪੁਰਖ ਹੈ ਔ ਕਬ ਕਹਾਂ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਔ ਕ੍ਯਾ ਕਰਤਾ ਹੈ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣ ਬਾਣਾਸੁਰ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਉਠਾਇ ਦਬੇ ਪਾਵੋਂ ਅਕੇਲਾ ਉੂਖਾ ਕੇ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਜਾਇ ਛਿਪ ਕਰ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਪੁਰਖ ਸ੍ਯਾਮ ਬਰਣ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਪੀਤਪਟ ਓਢੇ ਨਿਦ੍ਰਾ ਮੇਂ ਅਚੇਤ ਉੂਖਾ ਕੇ ਸਾਥ ਸੋਯਾ ਪੜਾ ਹੈ॥
ਚੌ: ਸੋਚਤ ਬਾਣਾਸੁਰ ਯੋਂਹੀਏ॥ ਹੋਇ ਪਾਪ ਸੋਵਤ ਬਧ ਕੀਏ
ਮਹਾਰਾਜ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਬਿਚਾਰ ਬਾਣਾਸੁਰ ਤੋ ਕਈ ਇਕ ਰਖਵਾਲੇ ਵਹਾਂ ਰਖ ਉਨਸੇ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਕਿ ਤੁਮ ਇਸਕੇ ਜਾਗਤੇ ਹੀ ਹਮੇਂ ਆਇ ਕਹੀਯੋ ਵੁਹ ਅਪਨੇ ਘਰ ਜਾਇ ਸਭਾ ਕਰ ਸਬ ਰਾਖ੍ਯਸੋਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬੈਰੀ ਆਨ ਪਹੁੰਚਾ ਹੈ ਤੁਮ ਸਬ ਦਲ ਲੇ ਊਖਾ ਕਾ ਮੰਦਰ ਜਾਇ ਘੇਰੋ ਤੋਂ ਪੀਛੇ ਸੇ ਮੈਂ ਬੀ ਆਤਾ ਹੂੰ ਆਗੇ ਇਧਰ ਤੋ ਬਾਣਾਸੁਰ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਇ ਸਬ ਰਾਖ੍ਯਸੋਂ ਨੇ ਆਇ ਉੂਖਾ ਕਾ ਘਰ ਘੇਰਾ ਔਰ ਉਧਰ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਔ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਨੀਂਦ ਸੇ ਚੌਂਕ ਪੁਨਿ ਸਾਰ ਪਾਸੇ ਖੇਲਨੇ ਲਗੇ ਇਸਮੇਂ ਚੌਪੜ ਖੇਲਤੇ ਖੇਲਤੇ ਉੂਖਾ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੀ ਹੈ ਕਿ ਚਹੁੰ ਓਰ ਸੇ ਘਨਘੋਰ ਘਟਾ ਘਿਰ ਆਈ ਬਿਜਲੀ ਚਮਕਨੇ ਲਗੀ ਦਾਦੁਰ, ਮੋਰ, ਪਪੀਹੇ ਬੋਲਨੇ ਲਗੇ, ਮਹਾਰਾਜ ਪਪੀਹੇ ਕੀ ਬੋਲੀ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਪੀਯ ਕੇ ਕੰਠ ਲਗੀ॥
ਚੌ: ਤੁਮ ਪਪੀਹਾ ਪੀ ਪੀ ਮਤ ਕਰੋ॥ ਯਿਹ ਬਿਯੋਗ ਭਾਖਾ ਪਰ ਹਰੋ
