ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੫੧
ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਚਲਾਨੇ ਲਗੇ ਤਬ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਨੇ ਸਿਲਾ ਕੇ ਹਾਥ ਕਈ ਇਕ ਐਸੇ ਮਾਰੇ ਕਿ ਸਬ ਅਸੁਰ ਦਲ ਕਾ ਈਸਾ ਫਟ ਗਿਆ ਕੁਛ ਮਰੇ ਔਰ ਕੁਛ ਘਾਇਲ ਹੂਏ ਬਚੇ ਸੋ ਭਾਗ ਗਏ ਪੁਨਿ ਬਾਣਾਸੁਰ ਜਾਇ ਸਬ ਕੋ ਘੇਰ ਲਾਯਾ ਔਰ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਤਨੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਸੁਰ ਚਲਾਤੇ ਥੇ ਤਿਤਨੇ ਇਧਰ ਉਧਰ ਹੀ ਜਾਤੇ ਥੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਕੇ ਅੰਗ ਮੇਂ ਏਕ ਭੀ ਨ ਲਗਤਾ ਥਾ॥
ਚੌ: ਜੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਪਰ ਪਰੇਂ ਹਥਿਯਾਰ॥ ਅਧਵਰ ਕਟੈ
ਸਿਲਾ ਕੀ ਧਾਰ॥ ਸਿਲਾ ਪ੍ਰਹਾਰ ਸਹ੍ਯੋ ਨਹਿ ਪਰੈ॥
ਬੱਜ੍ਰ ਚੋਟ ਜਨ ਸੁਰਪਤਿ ਕਰੈ॥ ਲਾਗਤ ਸੀਸ ਬੀਚ
ਤੇ ਫਟੈ॥ ਟੂਟੈ ਜਾਂਘ ਭੁਜਾ ਧਰ ਕਟੈ॥
ਨਿਦਾਨ ਲੜਤੇ ਲੜਤੇ ਜਬ ਬਾਣਾ ਸੁਰ ਅਕੇਲਾ ਰਹਿਗਯਾ ਔ ਸਬ ਕਟਕ ਕਟਗਿਆ ਤਬ ਉਸਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਆਸਚਰਯ ਦੇ ਕਰ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਨਾਗਫਾਸ ਸੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਕੋ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਕਿ ਇਸ ਅਜਿਤ ਕੋ ਮੈਂ ਕੈਸੇ ਜੀਤੂੰਗਾ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਸੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਸ ਸਮਯ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਕੋ ਬਾਣਾਸੁਰ ਨਾਗਫਾਸ ਸੇ ਬਾਂਧ ਅਪਨ, ਸਭਾ ਮੇਂ ਲੇਗਿਆ ਉਸ ਕਾਲ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਤੋਂ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਯੋਂ ਬਿਚਾਰਤੇ ਥੇ ਕਿ ਮੁਝੇ ਕਸ਼੍ਟ ਹੋਏ ਤੋ ਹੋਏ ਪਰ ਬ੍ਰਹੁਮਾ ਕਾ ਬਚਨ ਝੂਠ ਕਰਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਜੋ ਮੈ ਨਾਗਫਾਸ ਸੇ ਬਲ ਕਰ ਨਿਕਲੂੰਗਾਂ ਤੋਂ ਉਸਕੀ
