੩੬੦
ਧ੍ਯਾਇ ੬੦
ਸ਼ਿਵਜੀ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਣ ਚਲਾਯਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਸੇ ਕਾਟ ਗਿਰਾਯਾ ਫਿਰ ਰੁੱਦ੍ਰ ਨੇ ਚਲਾਈ ਮਹਾਂ ਬਯਾਰ, ਹਰਿ ਨੇ ਤੇਜ ਸੇ ਦੀਨੀ ਟਾਰ, ਪੁਨਿ ਮਹਾਂਦੇਵ ਨੇ ਅਗਨਿ ਉਪਜਾਈ ਵੁਹ ਮੁਰਾਰੀ ਨੇ ਮੇਂਹ ਬਰਖਾਇ ਬੁਝਾਈ, ਔਰ ਏਕ ਮਹਾਂ ਜ੍ਵਾਲਾ ਉਪਜਾਈ ਸੋ ਸਦਾਸ਼ਿਵ ਜੀ ਕੇ ਦਲ ਮੇਂ ਧਾਈ ਉਸਨੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਔਰ ਮੂਛ ਜਲਾਇ ਕੀਨੇ ਸਭ ਅਸੁਰ ਭਯਾਨਕ ਭੇਖ, ਜਬ ਅਸੁਰ ਦਲ ਜਲਨੇ ਲਗਾ ਔ ਬਡਾ ਤ੍ਰਾਹ ਕਾਲ ਹੂਆ ਤਬ ਭੋਲਾਨਾਥ ਨੇ ਜਲੇ ਅਧਜਲੇ ਰਾਖਸ੍ਯੋਂ ਔਰ ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤੋਂ ਕੋ ਤੋਂ ਜਲ ਬਰਖਾਇ ਠੰਡਾ ਕੀਆ ਔਰ ਆਪ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਨਾਰਾਇਣੀ ਬਾਣ ਚਲਾਨੇ ਕੋ ਲੀਆ ਪੁਨਿ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਕੁਛ ਸੋਚ ਸਮਝ ਨ ਚਲਾਇ ਰਖ ਦੀਆ ਫਿਰ ਤੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਆਲਸ੍ਯ ਬਾਨ ਚਲਾਇ ਸਬਕੋ ਅਚੇਤ ਕਰ ਲਗੇ ਅਸੁਰ ਦਲ ਕਾਟਨੇ ਐਸੇ ਕਿ ਜੈਸੇ ਕਿਸਾਨ ਖੇਤੀ ਕਾਟੇ ਯਿਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਜੋ ਮਹਾਂਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਸੋਚ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਪ੍ਰਲਯ ਯੁੱਧ ਬਿਨ ਕੀਏ ਨਹੀਂ ਬਨਤਾ ਤੋ ਹੀ ਸਕੰਧ ਮੋਰ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਧਾਯਾ ਔਰ ਅੰਤਰਿਖ੍ਯ ਹੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜੀ ਕੀ ਸੈਨਾ ਪਰ ਬਾਣ ਚਲਾਯਾ॥
ਚੌ: ਤਬ ਹਰਿ ਸੋਂ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਉਚਰੈ॥ ਮੋਰ ਚੜ੍ਹ੍ਯੋ ਊਪਰ ਤੇ
ਲਰੈ॥ ਆਗ੍ਯਾ ਦੇਹੁ ਯੁੱਧ ਅਤਿ ਕਰੈਂ॥ ਮਾਰੋਂ ਅਬਹਿ
ਭੂਮਿ ਗਿਰ ਪਰੈਂ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਕਹਿਤੇ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀ ਔ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁ-
